روابط رخساره ای و سبک جایگزینی توده های ماگمایی شمال قزوین، البرز باختری

منطقه لات-بلوکان واقع در شمال قزوین و پهنه البرز باختری دارای توده های نفوذی و خروجی متعددی به سن ائوسن هستند و به سه رخساره عمده شامل نهشته های ولکانی کلاستیک (مشتمل بر توف، لاپیلی توف، آگلومرا، ماسه سنگ و شیل توفی و نیز بین لایه های کربناته)، روانه های گدازه تراکی آندزیتی و توده های نفوذی نیمه عمیق (مشتمل بر توده های دیوریتی، گنبدهای داسیتی و دسته دایک های موازی) تقسیم می شوند. وجود ساختهای رسوبی بارز نظیر لایه بندی و دانه بندی تدریجی همراه با آثار میکروفونایی زمان ائوسن میانی در رسوبات توفی حکایت از رسوبگذاری آنها در یک حوضه دریایی کم عمق تا عمیق دارد که گاه با فورانهای انفجاری زیرآبی قطع می شده است. از دیگر سو روانه های گدازه روی آنها به دلیل داشتن درزه های منشوری و افقهای خاک بین گدازه، حاصل فورانهای غیر انفجاری تر در محیط خشکی هستند که از طریق شکافها (دسته دایکهای موازی) به سطح زمین رسیده اند. بالاخره رخساره های نفوذی منطقه شامل گنبدهای داسیتی و توده های میکرودیوریتی، آخرین مرحله از رویدادهای ماگمایی منطقه هستند که نفوذ آنها متاثر از ساختارهای تکتونیکی منطقه بوده است. بررسی روند غالب NW-SE در منطقه تمرکز دسته دایکهای موازی، نشان از وجود یک منطقه کششی موضعی (s3) با راستای شمال خاوری- جنوب باختری دارد که با فعالیت آن در زمانهای مختلف دسته دایکهای موازی با روند شمال باختری - جنوب خاوری متناسب با روند فشارشی (s1) در راستای NW-SE جایگزین شده اند. علاوه بر این، خمیدگی گسل امتداد لغز لات و نیز گسلهای امتدادلغز چپگرد NE-SW که در ایجاد این سیستم کششی موضعی تاثیر داشته اند، زمینه جایگیری توده میکرودیوریتی لات و گنبد داسیتی لات را نیز فراهم کرده اند. از دیگر سو، گنبد داسیتی بلوکان در قسمت جنوبی منطقه، در فضای کششی دیگری مابین قسمت دوشاخه گسل مورب لغز معکوس تزریق شده است. از این رو می توان چنین نتیجه گرفت که سبک جایگیری دسته دایکها از طریق جایگیری بازور و سبک جایگیری توده های میکرودیوریتی و داسیتی به صورت بالون شدگی و جایگیری انفعالی بوده است.