الگوی ارزیابی، جهت دیده بانی نیروی انسانی در نظام سلامت ایران

نیروی انسانی عامل کلیدی در تحقق اهداف توسعه هزاره می باشد. فقدان شاخص و ابزار استاندارد برای دیده بانی و ارزیابی، ممکن است محدودیت هایی را در تحقق این اهداف ایجاد کند. این مطالعه با هدف تدوین شاخص های ارزیابی برای دیده بانی منابع انسانی در بخش سلامت انجام شد. پژوهش حاضر با استفاده از فن دلفی برای استخراج شاخص ها در سال 1396 انجام پذیرفت. جهت انجام این مطالعه، 3 مرحله مستقل شامل بررسی مفاهیم نظری، تهیه شاخص های اولیه ارزیابی نیروی انسانی و ایجاد اجماع، انجام شد. داده ها با شرکت 12 نفر از خبرگان و نماینده های سازمان های مرتبط در سه راند، از طریق فرم نظر خواهی طراحی شده با مقیاس نمره دهی از 1 تا 10 جمع آوری گردید. در هر راند شاخص هایی که حداقل 2/3 شرکت کنندکان به آن ها امتیازی بیش از 8 داده بودند تایید گردید. در مرحله اول220 شاخص شناسایی شد که الگوی نهایی شامل 45 شاخص و 11 معیار اصلی بود. در مرحله ورود نیروی کار 4 معیار (متقاضیان واجد صلاحیت برای آموزش سلامت؛ اعتبار بخشی؛ ظرفیت و برون داد موسسات آموزش سلامت؛ تایید و صدور مجوز)، در مرحله حین کار 5 معیار (شاخص های اصلی موجودی و توزیع؛ فعالیت؛ بهره وری نیروی کار؛ اتلاف و تجدید؛ حاکمیت مطلوب بر نظام اطلاعات نیروی انسانی) و در مرحله خروج از کار 2 معیار (انتقال و خروج) مورد تایید قرار گرفت. با وجود پیچیده بودن ارزیابی نیروی انسانی باید سه مرحله مختلف چرخه حیات نیروی کار (ورودی، نیروی کار فعال و خروجی) در هر ارزیابی و دیده بانی مورد توجه قرار گیرد. شاخص های ارائه شده در این پژوهش، امکان ارزیابی و دیده بانی نیروی کار بخش سلامت را فرآهم می کند.