بررسی پلی مورفیسم های پروموتر ژن اینترلوکین 10 در بیماران مبتلا به کولیت اولسروز در شمال ایران

کولیت اولسروز یک بیماری چندعاملی است که در ایجاد آن هر دو عامل محیطی و ژنتیکی هم زمان نقش دارند. اینترلوکین ها گروهی از سایتوکاین هستند که توسط سلول های T، مونوسیت ها، ماکروفاژها و سلول های اندوتلیال تولید می شوند. اینترلوکین 10، یک سایتوکاین چندعملکردی مهم است که نقش کلیدی در پاسخ التهابی بازی می نماید. پروموتر اینترلوکین 10 بسیار پلی مورفیک است و بسیاری از پلی مورفیسم های آن شناسایی شده اند. هدف پژوهش حاضر تشخیص و بررسی پلی مورفیسم های A10825 و T819C پرموتر اینترلوکین 10 در ارتباط با بیماری کولیت اولسروز بود. در این مطالعه مورد- شاهدی، DNA ژنومی 150 فرد مبتلا به کولیت اولسرو و 150 فرد سالم به وسیله تکنیک PCR تعیین ژنوتیپ شد. نسبت شانس و فاصله اطمینان 95 درصد محاسبه  شد و با آزمون کای دو توسط نرم افزار SPSS تحلیل انجام شد. نتایج نشان داد که تفاوت توزیع ژنوتیپ GG و CC و فراوانی الل های جهش یافته G و C (به ترتیب مربوط به پلی مورفیسم های A1082G و T819C)، در دو گروه بیمار و کنترل معنی دار است. باتوجه به نتایج به دست آمده در رابطه با هر دو نوع پلی مورفیسم های A1082G و T819C پروموتر ژن  IL-10، به ترتیب احتمالا الل G و الل C، به عنوان فاکتورهای خطر برای ایجاد بیماری کولیت اولسروز، محسوب می شوند. همچنین هر دو ژنوتیپ GG و CC، احتمال ابتلا به بیماری کولیت اولسروز را افزایش می بخشند. به علاوه، با بررسی نتایج پلی مورفیسم های مربوط به این دو ژن به نظر می رسد که ارتباط معنی داری بین هر دو پلی مورفیسم و افزایش ابتلا به بیماری کولیت اولسرو وجود دارد.