جنسیت و امر نامانوس: نمودناپذیری شکل گیری فاعلیت در رمان های تسطیح و آسیب جسمانی مارگارت اتوود

این مقاله به مطالعه چگونگی شکل گیری فاعلیت در ارتباط با مسئله جنسیت در دو رمان تسطیح (1979) و آسیب جسمانی (1983) اثر مارگارت اتوود در چهارچوب چارچوب امر نامانوس می پردازد. امر نامانوس(das unheimliche) که دست کم به طور مفصل در مقاله ای از زیگموند فروید و با همین عنوان در سال 1919 مطرح گردید در ابتدا مربوط به حوزه زیبایی شناسی و یا روانشناختی بوده است. اما متفکران معاصر با توجه به تشویش های فروید پرداخته اند. این مقاله بر آن است تا با « امر نامانوس » عصر مدرن همچون مسئله جنسیت به بازخوانی مقاله تکیه بر خوانش جدید از امر نامانوس و با استفاده از نظرات متفکرانی همچون ژان-فرانسوا لیوتار، میخاییل باختین و جولیا کریستوا روشی جدید از بازخوانی مسئله جنسیت در دو رمان اتوود ارائه دهد. مسئله امر متعالی مهمترین محور این مقاله است که در رمان های اتوود با تکیه بر بازخوانی امر نامانوس، چگونگی شکل گیری فاعلیت را در ارتباط با مساله ی جنسیت به امری نمود ناپذیر بدل می کند. با توجه به مفهوم پای های امر نامانوس، امر متعالی روش های آشنا، مسلم و تغییرناپذیر ذهنی ما را نسبت به مسئله جنسیت به ناگاه در فضایی ناآشنا، مبهم و نامعین و معلق قرار داده و درنهایت به امری نمودناپذیر بدل میکند.