تدریس بین فرهنگی در کلاس های زبان دوم: بررسی باورهای معلمان زبان انگلیسی

با افزایش ارتباط بین فرهنگی در میان ملت های دارای پیشینه متعدد زبانی و فرهنگی، اخیرا ادغام زبان و فرهنگ در آموزش زبان مورد توجه قرار گرفته است. این امر به افزایش نیاز به مطالعات علمی در مورد مهارت های ارتباطی بین فرهنگی منجر شده است. برای پاسخگویی به این نیاز، این تحقیق با هدف بررسی باورهای 20 معلم زبان انگلیسی نسبت به آموزش زبان بین فرهنگی صورت گرفت. براساس روش ترکیبی، از دو ابزار مختلف برای جمع آوری داده ها استفاده شد. ابتدا یک پرسشنامه شامل 12 گویه برای 20 معلم مورد استفاده قرار گرفت. این مطالعه همچنین با استفاده از مصاحبه نیمهساختارمند برای به دست آوردن درک عمیق از نگرش معلمان زبان انگلیسی نسبت به آموزش زبان بین فرهنگی استفاده کرده است. یافته های این پرسشنامه نشان داد که معلمان نسبت به تدریس بین فرهنگی نظر مطلوبی دارند و فکر میکنند آموزش فرهنگ نیز به اندازه آموزش زبان اهمیت دارد. آنها معتقد بودند که معلمان زبان باید دانش آموزان را ازمسائل بین فرهنگی مطلع کنند. همچنین تحلیل محتوای مصاحبه ها به کشف چهار موضوع اصلی، یعنی تعریف فرهنگ، تدریس بین فرهنگی و اهمیت آن، چالش ها در تدریس بین فرهنگی و منابع استفاده شده توسط معلمان برای بهبود دانش بین فرهنگی آنها منجر شد. بااینحال، پاسخ های بسیاری از معلمان در مصاحبه ها نشان دهنده عدم اطمینان در مورد مفهوم تدریس بین فرهنگی بود، چراکه آنان در
مورد چگونگی ادغام زبان و فرهنگ و یا چگونگی مقابله با چالش ها در اجرای تدریس بین فرهنگی از اعتماد به نفس کافی برخوردار نبودند. این یافته ها به این معنی است که از آنجاکه ادراک معلمان شیوه های عملی تدریس آنها در کلاس درس را هدایت میکند، باید توجه بیشتری به موضوعات مربوط به تدریس بین فرهنگی در دوره های آموزش معلمان زبان شود تا معلمان به مهارت ها و تخصص های لازم مجهز شوند.