بررسی شیوع بیماری ها و علل مراجعه بیماران بی خانمان به اورژانس بیمارستان امام حسین تهران از سال 1391 لغایت 1396

بی خانمانی پدیده ای اجتماعی است که عوامل مختلفی در شکل گیری آن موثر هستند. این پدیده نامطلوب، بخش های مختلف مدنی و انتظامی جامعه را درگیر می کند. این مطالعه با هدف بررسی شیوع بیماری ها و علل مراجعه بیماران بی خانمان به اورژانس بیمارستان امام حسین از سال 1391 لغایت 1396 انجام گرفت. مطالعه حاضر از نوع توصیفی گذشته نگر می باشد که در بیمارستان امام حسین (ع) تهران انجام شد. همه بیماران بی خانمان مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان امام حسین (ع) از سال 1391 تا سال 1396 بصورت سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات چک لیست محقق ساخته که شامل اطلاعاتی از قبیل سن، جنس، فاکتورهای خونی، وضعیت ابتلا به هپاتیت B و C، ابتلا به HIV، کشت خون، کشت ادرار، کشت مایع شکم، علت مراجعه، تشخیص و پیامد نهایی بیماران بود که توسط پژوهشگر از پرونده بیماران که در بخش اورژانس بود، جمع آوری شد. تعداد 1302 نفر افراد بی خانمان مراجعه کننده به بخش اورژانس مطالعه شدند. بیشتر افراد بی خانمان (9/98%) مراجعه کننده مرد بودند. میانگین سنی کل بیماران بی خانمان برابر 12±45 سال بود. در بیماران بی خانمان مراجعه کننده به بخش اورژانس شیوع بیماری هپاتیت B، هپاتیت C و HIV به ترتیب 3، 3/17 و 6/8 درصد بود. همچنین از نظر علت مراجعه، کاهش سطح هوشیاری (307 نفر- 6/23 %)، ضعف و بی حالی (162 نفر- 4/12 %)، تنگی نفس (154 نفر- 8/11 %)، درد شکم (134 نفر- 3/10 %) و تصادف با ماشین (128 نفر-8/9 %) از شایعترین علل مراجعه افراد بی خانمان بود. از نظر تشخیص، MI دارای بیشترین فراوانی بود. پیامد نهایی 1/68 درصد بهبود یافته و 7/23 درصد فوت کرده بودند. متغیرهای سن، هموگلوبین و هماتوکریت با پیامد نهایی ارتباط آماری معنی داری داشت (P<0.001). شیوع بیماری های هپاتیت B و C و ابتلا به HIV در افراد بی خانمان قابل توجه است. باتوجه به امکان انتقال این بیماری ها، باید برنامه ریزی های لازم با همکاری وزارت بهداشت و نیروی انتظامی و دیگر ارگان های مربوطه برای کنترل این بیماری ها در افراد بی خانمان صورت پذیرد.