تاثیر مربیگری مدیریتی بر رفتارهای نوآورانه پرستاران: نقش میانجی توانمندسازی روان شناختی و وضوح نقش (مورد مطالعه: پرستاران یک بیمارستان نظامی)

امروزه پرستاران برخوردار از رفتارهای نوآورانه بزرگ ترین دارایی هر بیمارستانی هستند، چرا که هرگونه بهبود و پیشرفت توسط آنان صورت می گیرد. مربی گری مدیریتی می تواند کارکنان را در افزایش رفتارهای نوآورانه یاری داده و انگیزه آنان را برای عملکرد بهتر افزایش دهد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر مربی گری مدیریتی بر رفتارهای نوآورانه پرستاران با میانجی گری وضوح نقش و توانمندسازی روان شناختی در بین پرستاران یک بیمارستان نظامی در شهر تهران است. روش پژوهش حاضر، توصیفی- پیمایشی می باشد. جامعه آماری شامل190 نفر پرستاران یک بیمارستان نظامی در شهر تهران در سال 1397 بود. از بین جامعه آماری 130 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد که پایایی و روایی آنان مورد تایید قرار گرفت، استفاده شد. پرسشنامه ها بین پرستاران قسمت های مختلف بیمارستان در مدت سه روز توزیع و پس از یک هفته جهت جمع آوری به آنان مراجعه شد. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از مدلسازی معادلات ساختاری با بهره گیری از نرم افزارSMART- PLS  استفاده شد. مولفه های مربی گری مدیریتی تاثیر مثبت و معناداری بر رفتارهای نوآورانه پرستاران دارند (t=6/149 , β=0/511). در میان مولفه های مربی گری مدیریتی، پذیرش ابهام، توسعه تسهیلات و ارتباطات باز بیشترین تاثیر را دارند. همچنین مربی گری مدیریتی از طریق توانمندسازی روان شناختی و وضوح نقش نیز بر رفتارهای نوآورانه تاثیر مثبت و معناداری دارد و می تواند موجب بروز رفتارهای نوآورانه در پرستاران گردد. با توجه به یافته های پژوهش، می توان با اتخاذ رویکرد مربی گری مدیریتی توسط سرپرستان و مدیران رفتارهای نوآورانه پرستاران را افزایش داد. مربی گری مدیریتی به وضوح نقش و توانمندسازی روان شناختی پرستاران نیز کمک کرده و از این طریق نیز منجر به افزایش رفتارهای نوآورانه پرستاران شود.