سنجش اثرات تبدیل روستا به شهر بر نظام شهری در مقیاس ناحیه نمونه موردی ناحیه های استان گیلان 1335 - 1395

پیدایش شهرهای نوپدید که به دلیل رشد نقاط روستایی و شناسایی آنها به عنوان شهر رخ می دهد، سبب تغییرات بسیاری در نظام سکونتگاهی ملی - منقطه ای و سایر ابعاد اجتماعی، اقتصادی و کالبدی جوامع می گردد. سوال مدنظر پژوهش این است که تبدیل روستا به شهر چه تاثیراتی بر تغییر ماهیت نظام سکونتگاهی در مقایس نواحی مختلف استان گیلان داشته است. تفاوت در تراکم جمعیتی، میزان شهرنشینی، ویژگی های جغرافیایی - اقلیمی و ساختار محیطی نواحی مختلف استان، سبب می شود که مطالعه این استان و نواحی آن به عنوان یک نمونه منحصر به فرد مورد توجه قرار گیرد. روش به کارگرفته شده در این پژوهش توصیفی - ارزیابی و روش گردآوری داده ها به صورت اسنادی و کتابخانه ای است. الگوی پراکنش شهرها در استان گیلان برحسب چهار ناحیه متمایز، نشان می دهد تمرکز بیشترین شهرها و جمعیت در ناحیه غرب سپیدرود رخ داده است. برآیند نتایج حاکی از آن است که تبدیل روستا به شهر، در نواحی با شهرهای قدیمی، خصوصا در ناحیه ای که دارای تسلط نخست شهر است، ناکارآمدتر از نواحی فاقد شهرهای قدیمی بوده است. با این استدلال می توان گفت در ناحیه با تسلط نخست شهری ضروری است به جای سیاست تبدیل روستا به شهر به سیاست های دیگری روی آورد که سیاست توسعه شهرهای میانی را می توان به عنوان یکی از سیاست ها پیشنهاد نمود.