بررسی تاثیر خمیردندان حاوی آلوئه ورا بر شاخص های پریودونتال درافراد مبتلا به ژنژیویت

ژنژویت وابسته به پلاک یکی از رایج ترین بیماری های دهان است. محدودیت هایی در روش های مکانیکی، که به عنوان رایج ترین روش کنترل پلاک میکروبی است، وجود دارد. با توجه به عوارض خمیردندان های شیمیایی مانند حساسیت  و ایجاد رنگیزه، تمایل به استفاده ازخمیردندان های گیاهی افزایش پیدا کرده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر خمیردندان حاوی آلوئه ورا بر ژنژویت است. این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی یک سوکور-متقاطع بود، بر روی 20 دانشجوی دندانپزشکی (شامل 10 زن و 10 مرد و با میانگین سنی (4±24.5) که ژنژویت داشتند، انجام گرفت. داوطلبان به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: گروه اول ابتدا از خمیردندان آلوئه ورا به مدت 30 روز استفاده کرده و سپس PI و GI آن ها ثبت شد و پس از آن 2هفته Wash out  داشتند. سپس خمیردندان فلورایددار برای 30 روز به آن ها داده شد تا از آن استفاده کنند، سپس PI و GI آن ها ارزیابی شد و در گروه دوم این موارد به صورت معکوس صورت گرفت. در این بررسی از آزمون ویلکاکسون برای انجام آنالیز آماری استفاده شد. سطح معنی داری 05/0 =P در نظر گرفته شد. هیچ تفاوت معنی داری میان دو خمیردندان در شاخص های پریودونتال افراد قبل و بعد از استفاده از آلوئه ورا و در مقایسه دو خمیردندان با هم پس از 30 روز مشاهده نشد. به این ترتیب که پس از دوره سی روزه مطالعه، PI از 1/3±2/14   به 1/02±1/84 0/98=P) و GI از 0/62±0/74  به 0/46±0/25  (0/068P=) رسید و P-Value بین گروهی نیز برای PI 0/07 P= و برای GI 0/308P< بود. تاثیر خمیردندان آلوئه ورا روی PI و GI مشابه خمیردندان فلورایددار بود، این خمیردندان می تواند به جای خمیردندان های شیمیایی تجویز گردد.