مقایسه ابعاد شخصیتی و تاب آوری در مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم و اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی با مادران کودکان عادی

اختلال طیف اتیسم (ASD) و اختلال کم توجهی/بیش فعالی (ADHD) جزو اختلالات عصبی رشدی هستند که بر توانایی های شناختی و اجتماعی تاثیر می گذارند. هدف پژوهش حاضر مقایسه ابعاد شخصیتی و تاب آوری در مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم، اختلال کمبود توجه/بیش فعالی با مادران دارای کودک عادی بود. جامعه آماری عبارت از مادران دارای کودکان مبتلا به ASD و ADHD در مراکز توان بخشی شهر تبریز بود. از این افراد به شیوه نمونه گیری هدفمند، 50 مادر از هر گروه به عنوان نمونه انتخاب شدند. 50 مادر گروه عادی نیز از بین کارمندان بهزیستی شهرستان تبریز انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تاب آوری کانر دیویدسون (CD-RISC) و پرسشنامه شخصیتی پنج عاملی نئو فرم کوتاه (NEO-FFI) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) استفاده گردید. در عوامل شخصیتی، بین سه گروه فقط در متغیر روان رنجورخویی تفاوت معنادار آماری وجود داشت (0٫001>p)؛ اما در بقیه متغیر ها این تفاوت مشاهده نشد. در این مولفه بین گروه ADHD و سالم (0٫001=p) و گروه اتیسم با گروه سالم (0٫03=p) تفاوت معنادار وجود داشت؛ اما بین گروه اتیسم با گروه اختلال کم توجهی/بیش فعالی تفاوتی معنادار مشاهده نشد (0٫20=p). همچنین در متغیر تاب آوری بین گروه اتیسم و گروه سالم تفاوت معنادار وجود داشت (0٫01=p)؛ اما تفاوت بین بقیه گروه ها معنادار نبود. داشتن کودک مبتلا به اختلال کم توجهی/بیش فعالی (ADHD) و اختلال طیف اتیسم (ASD) می تواند بر توانایی مقابله یا تاب آوری و ثبات هیجانی والدین در مقایسه با مادران کودکان نرمال تاثیر بگذارد.