پیش بینی خودبازداری براساس مهارت های اجتماعی و تنظیم هیجانی دانش آموزان معلول جسمی حرکتی

دانش آموزان معلول به دلیل ناهنجاری های آشکار بدنی، دارای محدویت ها و فعالیت های حرکتی بوده و نیازمند روش های خاص تعلیم و تربیتی هستند. از این رو در این تحقیق به پیش بینی خودبازداری براساس مهارت های اجتماعی و تنظیم هیجانی دانش آموزان معلول جسمی حرکتی مقطع متوسطه دوره دوم شهر ارومیه پرداخته شد. روش تحقیق، از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان معلول پسر و دختر دوره دوم مقطع دبیرستان شهر ارومیه در سال تحصیلی 97-1396 بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 108 دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای اندازهگیری مقیاس درجه بندی مهارت اجتماعی ماتسون (1983)، پرسشنامه تنظیم هیجان گارنفسکی، کرایج و اسپینهاون (2001)، مقیاس خودبازداری وینبرگر و شوارتز (1990) بود. بهمنظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS در سطح معنا داری 0٫05 استفاده شد.. نتایج به دست آمده از تحقیق نشان داد که مولفه های مهارت های اجتماعی شامل رابطه با همسالان (0٫040= p و 0٫18=β)، پرخاشگری (0٫001= p و 0٫33-=β)، مهارت های اجتماعی مناسب (0٫010=p و 0٫22=β) و رفتارهای غیراجتماعی (0٫040=p و 0٫19-=β) قادر به پیش بینی خودبازداری بودند. همچنین مولفه نشخوار فکری (0٫001=p و 0٫38-=β) از تنظیم هبجانی نیز قادر به پیش بینی تغییرات خودبازداری دانش آموزان معلول جسمی حرکتی بودند. با توجه به نتایج به دست آمده، به منظور افزایش کارایی دانش آموزان معلول جسمی حرکتی، می توان از مداخله هایی که باعث افزایش مهارت های اجتماعی و تنظیم هیجانی آن ها می شوند، استفاده کرد.