بررسی فوکویی توزیع قدرت در نمایشنامه فاستوس اثر دیوید ممت

فاستوس تاریخی طولانی در ادبیات غرب دارد، گرچه خاستگاه آن مبهم است. دیوید ممت در روایتی امروزی از این افسانه ی قدیمی، چشم انداز تازه ای از مسئله قدرت و حقیقت ارائه می دهد. علاوه بر این، میشل فوکو، تاریخ دان و فیلسوف پرنفوذ پساساختارگرا در قرن بیستم، درک بدیعی از ماهیت روابط قدرت و شیوه ی عملکرد آن در جوامع بشری عرضه می کند. بدین معنا، فوکو استدلال می کند که قدرت و دانش یکی هستند و در تمام تعاملات اجتماعی قدرت و مقاومت هم زمان وجود دارند. هدف مطالعه ی حاضر بررسی روابط قدرت در نمایشنامه ی فاستوس بر طبق آرای فوکو است. فاستوس در این نمایشنامه، با ارائه ی مدل قدرت ادواری، بر آن است تا سازوکار جهان را طبق چارچوبی ثابت و نامتغیر توضیح دهد. مقاومت و اراده ی بشری در ایدئولوژی فاستوس جایگاهی ندارد. با این وجود، همان طور که تحلیل پیش رو نشان می دهد، روابط پنهانی قدرت به تدریج در نمایشنامه آشکار می شود و مدل فاستوس نقض می گردد. در پایان، این تحقیق نشان می دهد که جایگاه مهم حقیقت و دانش در روابط قدرت منجر به پیدایش گفتمان های اعتراف و تنبیه و پاداش می شود که به نوبه ی خود، فرد را در شبکه ی پیچیده ای از قدرت و مقاومت درگیر می کند.