نقش درخت به عنوان یک شاخص طبیعی در بازسازی پس از سانحه (مورد مطالعاتی: نخلستان های بم، پس از زلزله سال 1382)

در بازسازی پس از سوانح، درختان از چهار منظر به عنوان عاملی تاثیرگذار نقش مهمی ایفا می کنند. درختان می توانند به عنوان «مصالحی برای اسکان موقت»، «باززنده سازی خاطرات جمعی»، «ایجاد آرامش و انگیزه ای برای بازسازی» بکار گرفته شوند. همچنین به عنوان «یادبودهای زنده»، یادآور سانحه و شرایط پس از آن بوده و ضرورت آمادگی و تاب آوری جامعه در برابر سوانح احتمالی را نشان دهند.
هدف از این مقاله بررسی پیامدها و تاثیرات برنامه بازسازی بم بر نخلستان های این شهر و میزان موفقیت و توانمندسازی آن ها در ایفای نقش خود می باشد. مقاله حاضر با به کارگیری روش تحقیق کیفی نظریه ی زمینه ای، مصاحبه های عمیق انجام شده با مردم شهر بم را تحلیل نموده و درباره اهمیت نقش نخلستان ها در بازسازی شهر بم بحث کرده است. بدین منظور، داده های موردنیاز، از طریق مصاحبه های عمیق گردآوری شدند. جهت تحلیل داده ها، مجموعه  منظمی از رویه ها در سه مرحله کدگذاری «باز»، «محوری» و «گزینشی» به کار گرفته شد.
یافته های پژوهش حاکی از آن است که نقش نخلستان ها در بازسازی پس از زلزله کمرنگ شده و باززنده سازی هرچه سریع تر آن ها ضروری است. هدف از بازسازی بم، تنها حیات کالبدی بوده و متاسفانه در روند بازسازی شهر، توجه خاصی به عوامل طبیعی هویت بخش نشده است. پس از زلزله، نخلستان ها به حال خود رها شده  و بازسازی نیمه کاره ی آن ها، روح شهر را آزار می دهد.
این مقاله نتیجه می گیرد برنامه ریزان بازسازی با شناسایی پوشش های گیاهی هویت بخش منطقه سانحه دیده و میزان آسیب دیدگی آن ها می توانند از طریق طراحی و اجرای برنامه هایی همچون باغچه های عمومی و بازسازی نخلستان ها و پارک های محله ای، سبب مشارکت مردم و ایجاد انگیزه برای بازسازی شوند و نهایتا تاب آوری جامعه در برابر سوانح آتی ارتقاء یابد.