پهنه بندی کیفی منابع آب شهری، صنعتی و کشاورزی در منطقه جنوب شرقی استان سیستان و بلوچستان

در این پژوهش کیفیت آب های سطحی منطقه جنوب غربی استان سیستان و بلوچستان از نظر شرب، صنعت و کشاورزی بر اساس نتایج تحلیل‎های شیمیایی مورد بررسی قرار گرفت. در ابتدا نتایج تحلیل آب های سطحی متعلق به 4 ایستگاه بررسی  و در محیط SIG بانک اطلاعاتی آن آماده سازی ‎شد. در تعیین کیفیت آب برای مصارف شرب از پارامترهای Ca، Mg، Na، TDS، TH، Cl، SO4 و HCO3 استفاده و مشخص شد که آب تمامی ایستگاه ها از نظر مقدار کلسیم در منطقه نامناسب و کاملا نامطلوب قرار گرفته اند که این نشان‎دهنده سختی بالای آب در منطقه است. برای مشخص شدن کیفیت آب در مصارف کشاورزی از روش ویلکوکس استفاده شد. در نمودار این شاخص محور افقی به شوری آب بر حسب میکروموس بر سانتی متر و محور عمودی به نسبت جذبی سدیم (SAR) اختصاص یافته است. بررسی ها نشان داد که آب تمامی ایستگاه ها جزو یکی از کلاس های C2-S1، C3-S1، C3-S2 در طی سال های آماری قرار گرفته و از نظر کشاورزی مناسب است. همچنین در تعیین کیفیت آب برای مصارف صنعتی از شاخص اشباع لانژلیه (LSI) که در واقع تفاوت مابین pH واقعی آب و pH اشباع شده توسط کربنات کلسیم است استفاده شد. با بررسی های انجام شده مشخص شد در کل ایستگاه ها تنها آب سه سال برای مصارف صنعتی در وضعیت متعادل قرار دارد و در بقیه سال ها حالت رسوب گذار و خورنده حاکم است. پس شرایط در این منطقه از نظر احداث صنایع مرتبط با آب نیز نامناسب است. برای پایش، کنترل و مدیریت سیستم، نتایج کیفی تحلیل‎ها در محیط GIS وارد شده و بانک اطلاعات آب های سطحی منطقه جنوب غربی استان سیستان و بلوچستان تشکیل شد. سپس پهنه بندی موارد مهم در کیفیت آب برای پشتیبانی از تصمیم های صحیح صورت پذیرفت.