خاصیت ضدباکتریایی عصاره و اسانس سرخارگل در مقابل چند باکتری گیاهی

سرخارگل Echinacea purpurea به دلیل خواص ضدمیکروبی اش همواره مورد توجه بوده است. برای ارزیابی اثر عصاره های آبی، متانولی، اتانولی، استونی و اسید کلریدریک و نیز اسانس گل این گیاه آزمون های بازدارندگی، تعیین حداقل بازدارندگی و کشندگی روی باکتری های گیاهی شامل Rhixobiumtumefaciens، Bacillus turengiensis، Pectobacterium atrocepticum، Pseudomonas fleuorscens، Erwinia amylovora، Basillus subtilis و Rhodococcus faciens انجام شد. آنتی بیوتیک جنتامایسین به عنوان شاهد مثبت و حلال خنثی دی متیل سولفوکسید به عنوان شاهد منفی قرار داده شدند. در آزمون زیست سنجی، برای هر باکتری آزمایش به صورت یک طرح کاملا تصادفی با 24 تیمار و سه تکرار در نظر گرفته شد. واکنش باکتری ها به عصاره های گیاهی سرخارگل متفاوت بود. در مجموع اثر بازدارندگی اسانس گل بیشتر از عصاره اندام های مختلف سرخارگل بود. به علاوه، باکتری های گرم مثبت به ویژه R. facience نسبت به عصاره ها اثرپذیری چندانی نشان ندادند، هر چند اسانس گل بازدارنده، باکتری ایستا و حتی کشنده بودند. عصاره ها بیشتر از آن که باکتری کش باشند، باکتری ایستا بودند. تجمع مواد ضدباکتریایی در ریشه و گل بیشتر از ساقه و برگ بود. استون به عنوان کم اثرترین حلال در استخراج مواد ضدباکتریایی عصاره از اندام های گیاهی سرخارگل تشخیص داده شد. در کل به نظر می رسد سرخارگل از کارآیی بالقوه بالایی برای مقابله با باکتری های گیاهی و به ویژه گونه های مهاجم و بیماریزا می تواند برخوردار باشد.