اثرات آموزش بر نگرش دانشجویان نسبت به سالمندان

در پژوهش حاضر نگرش 90 دانشجوی دختر در رشته های پرستاری و شیمی در شهر تهران توسط پرسشنامه نگرش نسبت به سالمندان اندازه گیری گردید. این پرسشنامه سه جنبه نگرش نسبت به سالمندان را اندازه گیری می کند: پذیرش شخصی، توانا بودن و مستقل بودن از 90 دانشجو 60 نفر دانشجوی رشته پرستاری بودند که نیمی از آنها به عنوان بخشی از برنامه درسی خود آموزش رسمی درباره فرآیند سالمندی دیده بودند و نیمی از آنها هیچگونه آموزشی نسبت به سالمندان دریافت نکرده بودند. 30 دانشجوی رشته شیمی که نه رشته آنها ارتباطی با سالمندان داشت و نه آموزش رسمی راجع به این موضوع دریافت کرده بودند، نقش گروه کنترل را ایفا کردند. نتایج نشان داد که برخلاف انتظار، پرستاران آموزش دیده بطور کلی نگرش منفی تری از دو گروه دیگر از خود نشان دادند. هر چند این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. همچنین نگرش دانشجویان به طوری کلی در مورد پذیرش شخصی سالمندان مثبت تر از ابعاد دیگر پرسشنامه بود. رابطه بین تماس سالمندان در محیط خانواده و نگرش نسبت به سالمندان معنی دار نبود، ولی تجربه بیشتر با سالمندان در محیط جامعه و کار رابطه معنی دار و منفی با پذیرش شخصی افراد نسبت به سالمندان داشت. نتایج تحقیق حاضر نقش آموزش رسمی به متخصصین را زیر سوال می برد و پیشنهاد می شود که محتوای این گونه آموزشها با دقت بیشتری مورد بررسی قرار می گیرد.