ساخت و اعتباریابی مقیاس SCS برای سنجش ویژگی های اسکیزوتیپی در جمعیت عمومی

هدف این پژوهش ساخت و اعتبار یابی مقیاسی برای سنجش خصیصه های اسکیزوتیپی در جمعیت عمومی بود لذا، براساس متون معتبر و مقیاس های موجود ماده هایی برای ساخت یک مقیاس مقدماتی نوشته شد این مقیاس توسط 544 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز با میانگین سنی 22.03 و انحراف معیار 3.81 سال تکمیل شد. داده های حاصل با چرخش متعامد (از نوع واریماکس) با ورش مولفه های اساسی، مورد تحلیل عوامل قرار گرفت. بررسی منحنی حاصل از یک آزمون اسکری استخراج سه عامل را پیشنهاد کر. مقادیر آیگن و درصد واریانس قابل توجیه برای سه عامل به ترتیب 12.92 (12.9%)، 4.33 (4.3%) و 3.14 (3.11%) بود. عوامل اول و دوم و سوم به ترتیب اضطراب اجتماعی و آشفتگی شناختی تفکر جادویی و تفکر پارانوئیدی را می سنجند. شایان توجه است که تعداد ماده های این سه عامل به ترتیب 9،10،11 بود. این مقیاس 30 ماده ای (schizotypy characteristics scale) scs نامگذاری شد. برای محسابه ضرایب پایانی آزمون SCS ار روش های همسانی درونی و بازآزمایی استفاده شد. نتایج حاصل نشان می دهند که SCS از ضرایب پایانی رضایت بخشی برخوردار است. اعتبار SCS از طریق اجرای همزمان آن و سه آزمون دیگر در یک نمونه جدید 230 نفری از دانشجویان محاسبه شد. این آزمون های ملاک عبارتند از: مقیاس اسکیزوتایپال از فرم فارسی پرسشنامه میلون -2 یا MCMI-II (خواجه موگهی، 1372)، مقیاس اسکیزوفرنی (Sc) از فرم مینی مالت MMPI (اخوت و دانشمند، 1375)، و یک مقیاس محقق ساخته بر مبنای ملاک های تشخیصی اختلال شخصیت اسکیزوتایپال در DSM-IV همه ضرایب اعتبار (جز در یک مورد) در سطح p=0.0001 معنادار هستند.