همبستگی تمایزیافتگی خود و نوروزگرایی با طلاق عاطفی در دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر

طلاق عاطفی مهم ترین عامل تزلزل خانواده و موجب شکاف عاطفی خانواده می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین همبستگی بین تمایزیافتگی و نوروزگرایی با طلاق عاطفی در دانشجویان متاهل شهر آزادشهر در سال 1396 انجام گرفت. در این پژوهش توصیفی- همبستگی، 278 دانشجو به روش نمونه گیری در دسترس، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها نیز از "سیاهه خود تمایزیافتگی اسکورن و فریدلندر" (Skowron & Friedlander The Differentiation of Self Inventory)، "سیاهه پنج عاملی شخصیت نئو" (NEO Five-Factor Personality Inventory) و همچنین "پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن" (Gottman Emotional Divorce Questionnaire) که روایی و پایایی آن در مطالعات قبلی مورد تایید قرار گرفته است، استفاده شد. پس از جمع آوری پرسشنامه ها، داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 19 تحلیل شد. میانگین نمره متغیرهای خود تمایزیافتگی، نوروزگرایی و طلاق عاطفی، به ترتیب، 76/10±105، 25/1±24/16 و 21/5±58/8 به دست آمد. همچنین نتایج آزمون همبستگی نیز نشان دادکه که میان خود تمایزیافتگی و طلاق عاطفی همبستگی منفی وجود داشت. از میان ابعاد مختلف خودتمایز یافتگی، رابطه بین سه متغیر "واکنش عاطفی"، "گسلش عاطفی" و "آمیختگی با دیگران" با طلاق عاطفی مثبت بود. بعلاوه، همبستگی بین"موقعیت مواضع شخصی" با طلاق عاطفی، منفی بود. در نهایت نیز مشخص گردید که میان نوروزگرایی و طلاق عاطفی رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت. با افزایش خود تمایز یافتگی و کاهش نوروزگرایی، میزان طلاق عاطفی در زوجین کاهش می یابد. همچنین میانگین بالای نمره کسب شده در طلاق عاطفی، علائم طلاق عاطفی در میان پاسخگویان مشهود می باشد. پیشنهاد می گردد دوره های آموزشی در رابطه با صفات روانی مخرب نوروزگرایی و عواقب آن برای دانشجویان برگزار گردد.