برهم کنش فیبر دریافتی و امتیاز الگوی غذایی مدیترانه ای با پلی مورفیسم های ژن FTOدر ارتباط با فنوتیپ های چاقی

واریانت های ژن FTO با استعداد ابتلا به چاقی مرتبط هستند لیکن مطالعات اخیر نشان داده است که دریافت های غذایی می تواند این ارتباط را تعدیل نماید. هدف از این مطالعه، بررسی برهم کنش الگوی غذایی مدیترانه ای و فیبر دریافتی با پلی مورفیسم های ژن FTO در رابطه با فنوتیپ های چاقی است. افراد این مطالعه ی مورد شاهدی لانه گزیده (1254n=) از بزرگسالان شرکت کننده در مطالعه قند و لیپید تهران انتخاب شدند. هر مورد (فرد چاق، kg/m2 30 ≤BMI، kg/m2 627n=) به صورت جداگانه با شاهد خود (وزن طبیعی، 627n=) همسان شد. پلی مورفیسم های انتخاب شده، (1421085rs، 1121980rs، 17817449rs، 8050136rs، 9939973rs و 3751812rs) تعیین ژنوتیپ شدند. امتیاز رژیم غذایی مدیترانه ای محاسبه و امتیاز خطر ژنتیکی با استفاده از روش وزن دهی بدست آمد. تبعیت از الگوی غذایی مدیترانه ای توانست ارتباط سه پلی مورفیسم) 17817449rs، 8050136 rsو3751812(rs با چاقی عمومی و شکمی (دور کمر بالای 95 سانتی متر) را تعدیل کند (05/0>Pi=P interaction). با افزایش فیبر دریافتی، شانس ابتلا به چاقی شکمی در حاملین آلل خطر 3751812rs  (TG+TT)در مقایسه با افراد بدون آلل خطر کاهش یافت (0/01Pi=). خطر ابتلا به چاقی عمومی در شرکت کنندگان با امتیاز خطر ژنتیکی بالا در طی چارک های امتیاز رژیم غذایی مدیترانه ای در مقایسه با افراد با امتیاز خطر ژنتیکی پایین، کاهش یافت (05/0>Pi). خطر ابتلا به چاقی عمومی در افرادی که دارای6GRS≥ بودند، با افزایش دریافت فیبر کاهش یافت (0/05>P trend). تبعیت بیشتر از الگوی غذایی مدیترانه ای و دریافت فیبر بیشتر می تواند خطر ابتلا به چاقی را در افرادی که دارای آلل خطر سه پلی مورفیسم 17817449rs، 8050136 rsو3751812 rs هستند، کاهش دهد.