مقایسه اضطراب هستی و معنای زندگی در بیماران دچار آسم و بیماران دچار دیابت

دیابت و آسم دو اختلال مزمن و شایع در سراسر جهان است که افراد دچار آنها همواره درجاتی از اضطراب را تجربه می کنند. هدف این پژوهش مقایسه میزان اضطراب هستی و معنای زندگی در  بین بیماران آسمی و دیابتی بود.
روش این پژوهش علی- مقایسه ای و جامعه آماری شامل تمام بیماران آسمی و دیابتی مراجعه کننده به پزشکان متخصص در شهر تهران در سال 1395 بود که از میان آن ها 40 نفر برای هر گروه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه اضطراب هستی گود و گود (1974) و پرسشنامه معنای زندگی استیگر، فرازیر، اویشی و کلر (2006) بود. برای تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده از روش تحلیل واریانس چندمتغیری استفاده شد.
نتایج نشان داد که بین دو گروه بیماران دچار آسم و بیماران دچار دیابت به لحاظ مولفه های اضطراب هستی تفاوت معناداری وجود دارد. بدین معنا که بیماران دچار آسم در مقایسه با بیماران دچار دیابت در سه مولفه بی هدف بودن کارها، پوچ بودن معنای زندگی و عدم علاقه نسبت به کارها میانگین نمره های بالاتری کسب نمودند. همچنین بین دو گروه بیماران دچار آسم و بیماران دچار دیابت به لحاظ مولفه های معنای زندگی تفاوت معناداری وجود دارد. یعنی بیماران دچار دیابت در مقایسه با بیماران دچار آسم در وجود معنا در زندگی میانگین نمره های بالاتری کسب نمودند.
بیماران دچار دیابت و بیماران دچار آسم از لحاظ میزان تجربه اضطراب هستی و معنای زندگی متفاوت هستند. به این دلیل که شاید میزان مرگ و میر متفاوتی را تجربه می کنند، از این رو بیماران دیابتی در زندگی خود بیشتر دچار پوچی و بی هدفی و از دست دادن علاقه و معنای زندگی می شوند.