تحلیل اثرات نوع کاربری اراضی بر ترسیب کربن خاک (مطالعه موردی: حوزه آبخیز واز شهرستان نور)

در آینده تغییرات درجه حرارت کره زمین، قابل ملاحظه خواهد بود. این پدیده ناشی از تمرکز گاز های گلخانه ای در جو کره زمین است. بنابراین جلوگیری از وقوع آن ضروری به نظر می رسد. روش های بیولوژیک شامل زیتوده گیاهی و خاک تحت آن به عنوان بهترین و عملی ترین راهکار، پیشنهاد شده است. حوزه های آبخیز به عنوان بزرگترین واحد های فیزیکی و ژئومرفولوژیکی در بر گیرنده دو عنصر مهم خاک و گیاه بوده به طوری که روند کنونی تغییرات آب و هوایی به عنوان یکی از چالش های مضاعف و تهدیدی در پایداری آبخیز ها محسوب می شود. ترسیب کربن در خاک و پوشش گیاهی فرآیندی مقرون به صرفه و سازگار با محیط زیست است که می تواند از طریق شیوه های مدیریت اراضی با نوع صحیح استفاده از اراضی، فراهم گردد. با عنایت به این موضوع، این تحقیق با هدف بررسی تاثیر نوع اراضی بر مقدار ترسیب کربن خاک و تعیین بهترین نوع کاربری در این خصوص در سطح حوزه آبخیز واز در شهرستان نور انجام شده است. نمونه برداری در کابری های تعیین شده در دو عمق 15-0 و 30-15 سانتی متری انجام و کربن آلی خاک محاسبه گردید. نتایج نشان داد که جنگل ها دارای بیشترین مقادیر ذخیره کربن در هر دو عمق مورد مطالعه و پس از آن اراضی زراعی و باغات، مراتع و در نهایت مناطق روستایی دارای کمترین مقدار بوده است. در مجموع نیز مقدار ذخیره کربن تا عمق 30 سانتیمتری خاک در حوزه آبخیز واز، 741666 تن برآورد گردید.