کاربرد تحلیل شبکه در شناخت کنشگران کلیدی شبکه ذینفعان محلی در راستای استقرار مدیریت مشارکتی منابع طبیعی (منطقه مورد مطالعه: حوزه آبخیز سرایان، استان خراسان جنوبی)

مفهوم مدیریت مشارکتی امروزه به عنوان رویکردی کاربردی و نوین در مدیریت عرصه های طبیعی مطرح می گردد. این رویکرد نگرشی جامع برای جلب مشارکت فردی و گروهی ذینفعان جهت دستیابی به مدیریت پایدار و توانمندی جوامع محلی می باشد. لذا شناسایی اثرگذارترین کنشگران در تصمیمات محلی گامی مهم در جهت تحقق این مهم است. هدف از این پژوهش تعیین قدرت های اجتماعی و ذینفعان کلیدی در دو بازه زمانی قبل و بعد از اجرای یک پروژه اجتماع محور در شبکه ذینفعان محلی می باشد. این بررسی از طریق روش تحلیل شبکه و تکمیل پرسشنامه و مصاحبه مستقیم با اعضای گروه های کمیته خرد توسعهه روستایی، در شهرستان سرایان استان خراسان جنوبی که تحت پوشش پروژه بین المللی RFLDL قرار دارد، انجام شده است. بدین منظور پیوند های اعتماد و مشارکت با استفاده از شاخص های کمی در سطح خرد شبکه ذینفعان محلی مورد بررسی قرار گرفتند. این مقاله به تحلیل موقعیت افراد در گروه های توسعه محلی و تعیین کنشگران کلیدی به لحاظ اقتدار، نفوذ و واسطه گری در قبل و بعد از اجرای پروژه توانمندسازی پرداخته است. نتایج نشان می دهد که در مسیر قبل و بعد از اجرا، از میزان تمرکز شبکه کاسته شده است. می توان ادعا نمود پروژه مذکور به نوعی میزان تمرکز در ساختار شبکه را کاهش داده و میزان اعتماد و مشارکت در شبکه روابط بین افراد تقویت شده است که این امر مطمئنا در استقرار مدیریت مشارکتی منابع طبیعی و توسعه روستایی نقش به سزایی خواهد داشت.