قرآن، نظام احسن و سبک زندگی در عصر تکنولوژی*

امروزه یکی از بحران های جدی در جوامع انسانی، مساله سلطه تکنولوژی و سبک زندگی است. این مساله، به ویژه در برنامه زندگی دینی که با محدودیت هایی روبروست، جدی ر است. فضای مجازی، بر ابعاد مختلف فکری و عملی جامعه و سبک زندگی افراد تاثیر گذاشته است. قرآن و معارف دینی، با طرح نظام احسن در تکوین و تشریع و انطباق آن دو با هم، تعدی از مرزهای شریعت را مایه اخلال و اختلال در سعادت دنیوی و اخروی دانسته و منشا نابسامانی در جهان و انسان معرفی کرده اند. آیا می توان مبتنی بر این ارشاد قرآنی و استدلال عقلی، به ممنوعیت و حرمت وجه افراطی استفاده از این فضا حکم کرد؟ ادله این حکم چیست؟ و چه نمونه عینی برای آن می توان ذکر کرد؟ این مقاله با روشی تحلیلی به این مساله پرداخته و پس از تبیین چیستی و ضرورت نظام احسن، پی گیر اثبات این فرضیه ها بوده است: 1. نظام عالم در حوزه تشریع و تکوین، نظام احسن است؛ 2. هر گونه اختلال در نظام احسن، به حکم عقل و شرع ممنوع است؛ 3. ارتباطات و فضای مجازی در وجه افراطی خود، از مصادیق این تغییر خلقت و اختلال نظام به شمار می آید؛ 4. اختلال در نظام خانواده، نمونه ای مصداقی از وجه افراطی این فضاست و در مسائلی چون تهدید کانون خانواده، افزایش بی اعتمادی و سوء ظن، گسترش شایعات و تاراج آبرو، اشاعه فساد و فحشا، تحریک غریزه جنسی، معارضه با غیرت مردانه و حساسیت زنانه، دشواری اطاعت از احکام دینی و... نقش دارد.