تحلیل فقهی پزشکی علل حرمت شرب خمر

حفظ سلامت جسم و روح انسان همواره مورد توجه شریعت اسلام بوده است، یکی از مواردی که با سلامت جسمی و سلامت عقلی انسان ارتباط مستقیم دارد، حکم به حرمت شرب خمر است. فرضیه ی این پژوهش بر این مطلب استوار است که عمدتا حرمت های شرعی در خصوص ماکولات، مشروبات، ملبوسات و سایر موارد، دارای حکمت های علمی از جمله حکمت های پزشکی می باشد که علوم مختلف از جمله پزشکی به آن دست یافته و یا در آینده به آن نائل می شود.پژوهش پیش رو با روش توصیفی تحلیلی و با بررسی آیات و روایات حرمت شرب خمر از یک طرف و تطبیق آن بر یافته های پزشکی از طرف دیگر درصدد ارائه تئوری تلازم میان حرمت های شرعی و منع های پزشکی است.از جمله یافته ها این که یکی از مصادیق این تلازم، تلازم میان شرب خمر و آثار مخرب و مضر آن است که علم پزشکی نیز موید حرمت خمر و آثار مخرب آن است.مطالعه حکمت ها و اسرار علمی حرمت شراب و آثار شراب خواری در آیات و روایات و تطبیق و تایید آن توسط یافته های علم پزشکی، به این مهم رهنمون می سازد که این موضوع در واقع به نوعی یک معجزه علمی قرآن و اسلام است. شراب خواری دارای آثار مخرب و زیان بار جسمانی، مانند پیدایش مشکلات کلیوی، قلبی عروقی، گوارشی و آثار مخرب روحی و روانی، مانند کینه توزی، بداخلاقی، کمبودهای روحی و روانی و بسیاری از حوادث شوم نفسی دیگر در انسان ها می شود، هرچند که برخی معتقدند شرب خمر دارای فوایدی می باشد و به آیه 219 سوره بقره که در آن از منافع شراب سخن گفته شده استدلال می کنند.