پهنه بندی مناطق مستعد کشت گردو در ایران با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)

استفاده بهینه از منابع آب، خاک و هوا به عنوان یکی از ارکان اصلی تولید پایدار، مستلزم مکان یابی مناطق مستعد کشت در هر منطقه است. این پژوهش با هدف تعیین مناطق مستعد کشت گردو در ایران با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) انجام گرفت. بدین منظور، از داده های آماری 375 ایستگاه سینوپتیک برای عوامل اقلیمی، از داده های ماهواره آستر (Aster) با دقت مکانی 150 متر (معادل 5 ثانیه) برای عوامل زمین شناسی و از بانک اطلاعاتی تهیه شده از مدیریت منابع آب ایران برای عوامل ادافیکی استفاده شد. نقشه های اولیه براساس هر یک از فراسنجه های مورد مطالعه مانند مختصات جغرافیایی، دما، نیاز سرمایی، هدایت الکتریکی خاک و آب، رطوبت نسبی در فصل رشد و شیب زمین به دست آمد و در نهایت با تلفیق لایه های نام برده، نقشه نهایی مناطق مستعد کاشت گردو به صورت کلاس های قابلیت کشت در شبکه هایی با مساحت 2/2 هکتار ارائه شد. با توجه به نقشه به دست آمده مشخص شد که بالغ بر 582844 کیلومترمربع (36/%35) از مساحت کشور جزء زمین های قابل کشت گردو می باشد که به ترتیب 13/9، 70/16 و 54/9% به کلاس مطلوب، مناسب و به نسبت مناسب اختصاص دارد. هم چنین 1065351 کیلومترمربع از مساحت کشور (64/%64) نیز جز مناطقی هستند که برای کشت گردو پیشنهاد نمی شوند. براساس نقشه به دست آمده مشخص شد که بهترین مکان ها برای کاشت درختان گردو، نوار شمالی و شمال غربی و غرب کشور می باشد. هم چنین بخش هایی از استان کرمان، فارس، اصفهان و یزد نیز از مناطق مستعد و مناسب برای کشت گردو به شمار می روند.