ترمیم سریع زخم پوستی در موش های دیابتی با استفاده از نانو داربست پلی کاپرولاکتون - ژلاتین

نانو داربست های سه بعدی با ایجاد محیط مشابه بافت های بدن چشم انداز جدیدی در کشت سلول و ترمیم بافت ایجاد کرده اند، هدف این مطالعه، بررسی اثر داربست نانو فیبر زیست تخریب پلی کاپرولاکتون(PCL)  در ترمیم زخم های دیابتی بود. داربست نانو PCL - ژلاتین به روش الکتروریسی سنتز شد. در پوست پشت 15 موش آزمایشگاهی زخم پوستی دایره ای به قطر 6 میلی متری ایجاد شد و موش ها به 3 گروه فاقد دیابت (Sham)، گروه دیابتی بدون دریافت داربست نانو(Control) ، گروه دیابتی دریافت کننده داربست نانو(Scaffold)  تقسیم شدند. سطح زخم و میزان ترمیم زخم در 3 گروه مورد مطالعه در روزهای7 و 14 بعد از پیوند سلول با استفاده از  رنگ آمیزی H&E و نرم افزارهای Image J وSPSS بررسی شد. در بررسی سطح زخم در روز 7 کوچک ترین و بیش ترین سطح زخم  به ترتیب در گروه Scaffold  وControl مشاهده شد) 04/0(P<. در روز 14 کوچک ترین و بیش ترین سطح زخم به ترتیب در گروه Sham و Control مشاهده شد)00/0(P<. در بررسی درصد بهبودی زخم در روز 7  و  14 بیش ترین درصد بهبودی به ترتیب در گروه Scaffold و Sham مشاهده شد و در روز 14 تفاوت معنی داری بین این دو گروه وجود نداشت) 04/0(P<. نانوداربست پلی کاپرولاکتون سازگاری مناسبی با زخم های پوستی در موش دارد و  می تواند سرعت و میزان ترمیم زخم در موش های دیابتی را افزیش دهد.