ارزیابی مقادیر S-value سلولی حاصل از رادیونکلوئید 111In به عنوان تابش کننده الکترون اوژه توسط کد Geant4 و مقایسه آن با نتایج انتشار یافته MCNP5 و MIRD

امروزه استفاده از پرتوهای یونیزان در درمان سرطان کاربرد فراوانی دارد. با این حال در درمان بسیاری از انواع و اندازه های مختلف تومور به خصوص تومورهای کوچک و متاستازها، روش های معمول پرتودرمانی خارجی متداول نیست. در رادیونوکلئیدتراپی با استفاده از مونوکلونال آنتی بادی امکان رساندن حداکثر دز به بافت توموری و حداقل دز به بافت سالم به وجود آمده است. در استفاده از رادیونکلوئیدهای گسیل کننده الکترون اوژه با توجه به برد کوتاه و سایتوتوکسیکی بالا باید دقت بالایی وجود داشته باشد. به همین دلیل از روش های مونت کارلو و شبیه سازی می توان در دقت بالاتری شده است. در این تحقیق کد مونت کارلو Geant4 با سه مدل فیزیکی انرژی پایین یعنی Geant4-DNA، Livermore و Penelope و فیزیک Standard مورد استفاده قرار گرفت. توزیع پرتو در منابع تابش به صورت یکنواخت و  محل چشمه به صورت تصادفی، درون حجم در نظر گرفته شد. نتایج داده های انتشار یافته کد MCNP و MIRD برای مقایسه مورد استفاده قرار گرفت. در بررسی میزان هم بستگی نتایج S-value مربوط به خود جذبی و دگر جذبی بین دو کد، نتایج به دست آمده توافق خوبی را بین داده های کد MCNP و نتایج حاصل از فیزیک های مختلف کد Geant4 نشان داد. هر چند در مطالعات اختلاف هایی بین نتایج کدها وجود دارد، اما در نهایت مقایسه انجام شده نشان دهنده قابل پذیرش بودن کد Geant4 در محاسبات دز سلولی است. لذا در کاربرد درمانی و تشخیصی 111In می توان از این کد جهت محاسبات دز بیماران استفاده نمود.