شیوع ژنهای IMP و SPM در ایزوله های بالینی آسینتوباکتر بومانی مقاوم به کارباپنم ها در بیمارستانهای آموزشی شهر ساری

با توجه به شیوع بالای مقاومت به کارباپنمها در آسینتوباکتر بومانی، هدف از انجام این مطالعه بررسی شیوع ژن های مقاومت به کارباپنم ها در ایزوله های بالینی این باکتری بود. در این مطالعه 100 ایزوله بالینی آسینتوباکتر بومانی از بیمارستان های آموزشی - درمانی علوم پزشکی مازندران جمع آوری شد. ایزوله ها با استفاده از تست های استاندارد میکروبیولوژی مورد تایید نهایی قرار گرفتند و الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی باکتری ها به روش دیسک آگار دیفیوژن ارزیابی شد، در حالیکه برای تعیین حداقل غلظت مهارکنندگی کلیستین از روش آگار دایلوشن استفاده گردید. تست فنوتیپی دیسک ترکیبی (CDT) Combined Disk Test برای بررسی تولید کارباپنمازها شده و برای بررسی حضور ژنهای IMP و SPM در ایزوله ها از روش مولکولی PCR استفاده گردید. بیشترین و کمترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی در این مطالعه، بترتیب نسبت به آنتی بیوتیکهای پیپراسیلین (99%) و کلیستین (7%) مشاهده شد. از بین 100 ایزوله  آسینتوباکتر بومانی 97 ایزوله مقاوم به کارباپنم ها بودند، در حالیکه  آزمایش فنوتیپی CDT نشان داد که 95 ایزوله تولید کننده متالو بتالاکتاماز بودند. از میان سویه های مقاوم به کارباپنم ها فقط 2 (06/2 درصد) ایزوله دارای ژن IMP بودند، در حالیکه هیچ کدام از این ایزوله ها حامل ژن SPM نبودند. نتایج به دست آمده نشان داد که مکانیسم های دیگر مقاومت از قبیل افزایش فعالیت سیستم افلاکس، کاهش بیان پروتئین های غشای خارجی، افزایش بیان آنزیم AmpC یا تولید سایر کارباپنمازها می توانند در مقاومت به کارباپنم ها در آسینتوباکتر بومانی ایزوله شده در این منطقه موثر باشند.