مدل سازی انرژی ستانده در واحدهای پرورش گاو شیری و گاو پرواری با استفاده از روش های شبکه عصبی مصنوعی و انفیس (مطالعه موردی: استان مازندران، ایران)

در این پژوهش شبکه عصبی مصنوعی و سامانه استنتاج عصبی-فازی تطبیقی چندلایه (انفیس)، برای مدل سازی انرژی خروجی در واحدهای پرورش گاو شیری و گاو پرواری مورد مطالعه قرار گرفتند. برای این منظور، مطابق رابطه کوکران، تعداد 105 واحد پرورش گاو پرواری و گاو شیری به طور تصادفی از پنج شهرستانی که عمده ترین تولیدکننده این بخش در استان مازندران بودند، در سال های 1395 تا 1396 انتخاب شدند. با استفاده از تراز انرژی نهاده ها و ستانده ها، میانگین انرژی نهاده و ستانده برای هر راس گاو در واحدهای پرورش گاو پرواری به ترتیب برابر 76/16994 و 85/3449 مگاژول و برای واحدهای پرورش گاو شیری به ترتیب برابر 100100 و 58277 مگاژول محاسبه شد. همچنین شاخص های نسبت انرژی، بهره وری انرژی، انرژی ویژه و افزوده خالص انرژی برای هر راس گاو در واحدهای گاو شیری به ‎ترتیب برابر 58/0، 08/0 کیلوگرم بر مگاژول، 5/12 مگاژول بر کیلوگرم و 93/41825- مگاژول و برای واحدهای گاو پرواری به ترتیب برابر 2/0، 02/0 کیلوگرم بر مگاژول، 50 مگاژول بر کیلوگرم و 91/13544- مگاژول بود. با استفاده از نتایج تحلیل آماری داده ها، مدل سازی میزان انرژی خروجی به ازای انرژی ورودی با استفاده از روش های هوش مصنوعی و استنتاج عصبی-فازی انجام گرفت. نتایج نشان داد مدل سامانه استنتاج عصبی-فازی تطبیقی چندلایه با ضریب تشخیص 9899/0 برای واحدهای پرورش گاو پرواری و 9933/0 برای واحدهای پرورش گاو شیری نسبت به مدل ساخته شده با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی با ضریب تشخیص 8118/0 و ساختار 1-16-6 برای واحدهای پرورش گاو پرواری و ضریب تشخیص 9837/0 و ساختار 1-12-5 برای واحدهای پرورش گاو شیری دارای عملکرد و دقت بهتری بودند.