اثربخشی آموزش رویکرد تلفیقی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و رویکرد آماده سازی اولسون بر انتظار از ازدواج و مسئولیت پذیری دختران مجردمانده

افزایش سن ازدواج می تواند موجب آسیب های بسیاری در جوانان مجردمانده بخصوص دختران، خانواده های آنان و جامعه شود. به علاوه تحولات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جوامع نیز باعث تغییر در الگوهای ازدواج شده است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش رویکرد تلفیقی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) و رویکرد  آماده سازی اولسون بر انتظار از ازدواج و مسئولیت پذیری دختران مجردمانده بود. این پژوهش آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. 40دختر مجردمانده در شهر تهران در این پژوهش شرکت کردند و به طور تصادفی در دوگروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش 8 جلسه 120 دقیقه ای آموزش رویکرد تلفیقی اکت (ACT) و رویکرد آماده سازی اولسون را دریافت کردند. انتظار از ازدواج با مقیاس انتظار از ازدواج (MES) و مسولیت پذیری با پرسشنامه کالیفرنیا (CPI) سنجیده شد. نتایج نشان داد که آموزش رویکرد تلفیقی اکت (ACT) و رویکرد آماده سازی اولسون بر کاهش انتظارات بدبینانه و ایده آل گرایانه از ازدواج موثر بوده است. افزون بر آن نتایج نشان داد که رویکرد تلفیقی در افزایش انتظارات واقع گرایانه از ازدواج و مسئولیت پذیری دختران مجردمانده موثر بوده است. لذا، این رویکرد می تواند به عنوان یکی از روش های مداخله مورد استفاده مشاوران ازدواج و درمانگران خانواده قرار گیرد.