ارائه مدل مفهومی برای تعیین عوامل درون سازمانی و برون سازمانی اثرگذار بر میزان فروش های اعتباری

معاملات اعتباری به عنوان بخش قابل توجهی از سرمایه در گردش مورد توجه تحقیق حاضر قرار گرفته است. تعیین میزان عرضه معاملات اعتباری (فروش های اعتباری) همواره دغدغه مهم مدیران شرکت ها برای مدیریت صحیح منابع و مصارف کوتاه مدت واحد تجاری بوده است. علارغم اهمیت زیاد موضوع معاملات اعتباری توسط واحدهای تجاری، ادبیات تحقیق به طور سنتی بیشتر بر روی مطالعه تصمیمات مالی بلند مدت متمرکز بوده و پژوهشگران نهایتا به سرمایه درگردش به عنوان یک موضوع کلی توجه کرده اند ولکن به یکی از مهمترین اجزا آن که همانا فروش های اعتباری است توجه لازم را نداشته اند. در پاسخ به نیاز موجود پژوهش حاضر به بررسی عوامل اثرگذار بر میزان فروش های اعتباری می پردازد. پژوهش حاضرکیفی بوده و به جمع آوری دیدگاه خبرگان مالی از طریق پرسشنامه ای ساختاریافته که روایی و پایایی آن به تایید رسیده است، می پردازد. جهت تحلیل نتایج از نرم افزار های اس پی اس اس و آموس استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد مدیران شرکت های عضو بورس تهران جهت تعیین میزان فروش های اعتباری به عوامل درون سازمانی از قبیل سرمایه درگردش، نسبت جاری، نسبت حاشیه سود، رشد فروش، دوره وصول مطالبات شرکت اهمیت زیادی می دهند. علاوه بر این، آن ها هنگام تعیین میزان فروش های اعتباری به عوامل برون سازمانی ازجمله رونق یا رکود فصلی، میزان انحصاری بودن محصولات تولیدی، شرایط تامین مالی از بانک ها، و هم چنین سود آوری، نقدینگی و اهرم مالی مشتریان اهمیت بسیار می دهند.