بررسی ارتباط همدلی پرستاران با بیماران و نگرش نسبت به اهدای عضو در پرستاران بخش ویژه

هم دلی پرستاران با بیماران، به عنوان رفتاری اخلاقی در راستای فرهنگ سازی اهدای عضو، همواره مدنظر برنامه ریزان بخش سلامت بوده است. از این رو مطالعه ی همدلی پرستاران با بیماران و نگرش آنان نسبت به اهدای عضو از اهداف اصلی آموزش پرستاری می باشد و این مطالعه با هدف تعیین ارتباط همدلی پرستاران با بیماران و نگرش آنها نسبت به اهدای عضو در بخش مراقبت ویژه بیمارستان های استان اصفهان انجام شد.

روش پژوهش حاضر، توصیفی - مقطعی با مشارکت 348 نفر از پرستاران بخش های مراقبت ویژه در بیمارستان های استان اصفهان در سال 1397 با انتخاب روش نمونه گیری خوشه ای انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه همدلی پرستاران با بیماران  Jeffersonو پرسش نامه نگرش به اهدای عضو Tihana استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی Pearson،  ضریب رگرسیون و مدل رگرسیون معادلات ساختاری از طریق نرم افزارهای SPSS و AMOS نسخه 22 در سطح معنی داری (05/0>P) تجزیه و تحلیل شدند.

میانگین و انحراف معیار همدلی پرستاران با بیماران (37/2±26/39)، میانگین و انحراف معیار نگرش نسبت به اهدای عضو در پرستاران بخش ویژه (34/6±46/50)  بود، هم چنین ارتباط متغیر همدلی پرستاران با بیماران (653/0 =r و 01/0> P)، مولفه های دیدگاه گیری (781/0=r و 001/0>P)، مراقبت همدلانه (667/0=r و 01/0> P) و خود را به جای بیمار نهادن (598/0 =r و 01/0> P) با نگرش نسبت به اهدای عضو در پرستاران بخش ویژه معنادار به دست آمد و در مجموع 56 درصد از واریانس نگرش نسبت به اهدای عضو در پرستاران بخش ویژه از طریق مولفه های متغیر همدلی پرستاران با بیماران در مدل پژوهش حاصل از آزمون معادلات ساختاری تبیین شد.

از آن جایی که ارتباط متغیر همدلی و مولفه های آن با نگرش پرستاران نسبت به اهدای عضو معنی دار است. لذا با توجه به یافته های مطالعه، به نظر می رسد با آموزش همدلی پرستاران با بیماران می توان نگرش مثبت آنان را نسبت به اهدای عضو تقویت کرد و نیازمندی به پیوند عضو را برطرف نمود، هم چنین پیشنهاد می شود، در مطالعات بعدی اثر متغیر هم دلی پرستاران با بیماران بر نگرش نسبت به اهدای عضو پرستاران به صورت مطالعه ای مداخله ای بررسی شود.