اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر سازگاری و صمیمیت زناشویی زوجین شهر کرمان

طرحواره درمانی یکی از درمان های موثر در زمینه روابط زوجین از قبیل سازگاری و صمیمیت زناشویی است. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر سازگاری و صمیمیت زناشویی زوجین شهر کرمان بود.روش و این پژوهش از نوع نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر کرمان بودند. برای انتخاب نمونه این پژوهش از روش در دسترس استفاده شد و تعداد 60 نفر (30 زوج) انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر کدام شامل 30 نفر) قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه صمیمیت زناشویی و مقیاس سازگاری زناشویی بود. برای تحلیل داده ها، آزمون تحلیل تحلیل کوواریانس چند متغیره با استفاده از نرم افزار SPSS-22 به کار رفت.   میانگین (انحراف معیار) سن شرکت کنندگان 5/39 (1/6) سال بود که دامنه سنی از 29 تا 53 سال را شامل می شد. نمره سازگاری زناشویی در پیش آزمون گروه آزمایش از (5/6) 2/83 به (1/9) 2/96 در پس آزمون رسید (001/0>P) و نمره صمیمیت زناشویی از (2/4) 8/15 در پیش آزمون به (2/4) 1/21 در پس آزمون افزایش یافت (001/0>P). افزایش نمرات مشارکت کنندگان در هر دو متغیر مورد مطالعه، در گروه آزمایش بیشتر از گروه گواه بوده است. مطالعه نشان داد که رویکرد طرحواره درمانی می تواند صمیمیت زناشویی و سازگاری زناشویی زوج ها را افزایش بخشد.