اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودمتمایزسازی و سلامت روان فرزندان جانبازان

جانبازان، همسران و فرزندان آنها با درد و رنجی جانکاه و همیشگی دست و پنجه نرم می کنند بسیاری از آنها با مشکلات عدیده ای از جمله مشکلات روحی، جسمی و اقتصادی رو به رو بوده و در نتیجه احتمال می رود که سلامت عمومی آنها در معرض خطر قرارگیرد. هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خود متمایز سازی و سلامت روان فرزندان جانبازان بود.روش و این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون، با گروه گواه و مرحله پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر فرزند جانبازی است که در مقطع متوسطه دوم شاغل به تحصیل بودند. از بین این جامعه آماری تعداد 80 نفر بصورت در دسترس انتخاب و پس از اجرای پرسشنامه سلامت روان و بررسی پرسشنامه ها 60 نفر که نمرات آن ها در حد متوسط و پایین تر بود به طور هدفمند، انتخاب شدند، و به طور تصادفی در دو گروه (30 نفر گروه آزمایش و 30 نفر گروه گواه) جایگزین شدند. گروه آزمایشی مداخله مبتنی بر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را در هشت جلسه دریافت کردند ولی گروه گواه مداخله ای دریافت نکردند. شرکت کننده ها به پرسشنامه سلامت روان و خودمتمایزسازی پاسخ دادند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-22 به کمک آزمون تحلیل واریانس با اندازه های مکرر بررسی شدند. میانگین (انحراف معیار) سن گروه آزمایش (7/0) 3/16 و گروه گواه (6/0) 3/16 سال بود. میانگین (انحراف معیار) نمره خودمتمایزسازی در پیش آزمون گروه آزمایش از (1/18) 3/132 به (1/17) 1/177 در پس آزمون و (6/15) 5/179 در پیگیری افزایش یافت (001/0>P) اما میانگین (انحراف معیار) نمرات خودمتمایزسازی گروه گواه در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تفاوتی نداشت. نمره عدم برخورداری از سلامت روان در پیش آزمون گروه آزمایش از (1/7) 8/58 در پیش آزمون به (4/6) 2/33 در پس آزمون و (6/6) 1/35 در پیگیری کاهش یافت اما میانگین (انحراف معیار) نمرات عدم سلامت روان گروه گواه در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تفاوتی نداشته است. مطالعه نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به افزایش خود متمایزسازی و کاهش مشکلات سلامت روان فرزندان جانبازان گردید.