کاربرد روش های مولکولی در ردیابی ویروس تریستزای مرکبات در شته جالیز

ویروس تریستزای مرکبات (virus; CTV Citrus tristeza)، عامل مهم ترین بیماری ویروسی مرکبات است و شته جالیز (Aphis gossypii) به عنوان ناقل کارای این ویروس در ایران معرفی شده است. در این تحقیق، روش های مختلف ردیابی ویروس تریستزای مرکبات در شته جالیز با استفاده از جدایه SD4 از کلکسیون ویروسی پژوهشکده مرکبات و میوه های نیمه گرمسیری مورد ارزیابی قرار گرفت. کلنی خالص این شته ابتدا به مدت 48 ساعت روی منبع آلوده به ویروس و سپس روی گیاهچه های لیموترش مکزیکی (aurantifolia Citrus) تحت شرایط کنترل شده قرار داده شد. حضور ویروس در گیاهان گیرنده پس از سه ماه بر اساس علایم و روش سرولوژی ایمیونوپرینت (Direct tissue blot immuonoassay) تشخیص داده شد. آلودگی این گیاهان با استفاده از Reverse transcription polymerase chain reaction; RT-PCR دو مرحله ای با جفت آغازگرهای اختصاصی پوشش پروتئینی T36CPF/T36CPR بر اساس اسیدریبونوکلئیک استخراج شده به روش SDS-Potassium acetate از بافت گیاهی مورد تایید قرار گرفت. در تشخیص مستقیم ویروس از شته، RT-PCR یک مرحله ای و اسیدریبونوکلئیک استخراج شده از شته ها به روش ترایزول به کار گرفته شد و باندهای خفیفی به اندازه 672 جفت باز به دست آمد. با انجام مرحله دوم PCR، براساس فرآورده به دست آمده از مرحله اول و با استفاده از جفت آغازگرهای T36CPF/P25R، قطعات مشخص با اندازه 362 جفت باز حاصل گردید. در حالی که RT-PCR آشیانه ای (RT-nested-PCR) با ترکیب آغازگرهای PexF/PexR-PinF/PinR، به دلیل ایجاد مثبت کاذب در شرایط مطالعه حاضر قادر به ردیابی ویروس در شته های آلوده نبود.