رابطه ی رهبری اصیل و هوش اخلاقی پرستاران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی کرمان

با توجه به اهمیت روزافزون اخلاق در ارایه مراقبت پرستاری و نقش هوش اخلاقی پرستاران در کیفیت مراقبت، این مطالعه به انجام رسید و نقش رهبری اصیل در ارتقای هوش اخلاقی پرستاران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی کرمان بررسی گردید. این پژوهش به روش ترکیبی انجام شد و در آن پس از تبیین مدل هوش اخلاقی پرستاران به روش کیفی، رابطه ی رهبری اصیل با هوش اخلاقی پرستاران به روش کمی آزموده شد. برای بررسی رهبری اصیل از پرسش نامه ی استاندارد رهبری اصیل Walumbwa و همکاران(2008) با پایایی(0/917) و برای هوش اخلاقی از پرسش نامه ی محقق ساخت با روایی کلی(%81) و پایایی(0/961) استفاد گردید. جامعه ی آماری پژوهش را 400 نفر از پرستاران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی کرمان که به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شده بودند، تشکیل می دادند. در بررسی فرضیه های پژوهش از نرم افزارهای SPSS و Amos 24 و روش های آماری تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده گردید.  نتایج حاکی از رابطه ی مثبت و معنی دار رهبری اصیل با هوش اخلاقی پرستاران(0/575) بود. به علاوه تمامی مولفه های رهبری اصیل؛ خودآگاهی(0/322)، دیدگاه اخلاق درونی(0/360)، شفافیت رابطه(0/408) و پردازش متوازن اطلاعات(0/394) نیز رابطه ی مثبت و معنی داری را با هوش اخلاقی نشان دادند.  به کارگیری استراتژی های مناسب برای افزایش هوش اخلاقی پرستاران در راستای ارتقا و بهبود کیفیت خدمات پرستاری می تواند تاثیر مثبتی در روند بهبود بیماران بستری در بیمارستان داشته باشد. رهبری اصیل در سیستم پرستاری بیمارستان ها، یکی از مناسب ترین شیوه ها جهت افزایش و توسعه ی هوش اخلاقی پرستاران می باشد.