بررسی تجزیه زیستی آنزیمی در بیوراکتور SBR تحریک شده با پراکسیدهیدروژن

آترازین یکی از پر استفاده ترین علف کش های اس تریازین است و ای تریازین شامل آترازین، آمترین و پرومترین می باشد. آترازین از پایدارترین علف کش های آلوده کننده منابع آبی است. این ماده در کنترل علف های هرز پهن برگ، ذرت و .. استفاده می شود. هدف از این مطالعه حذف آترازین با استفاده از آنزیم پراکسیداز فعال شده با هیدورژن پراکسید بود. در این کار تجزیه زیستی آنزیمی القا شده سم آترازین در یک راکتور ناپیوسته متوالی (SBR) انجام شد. فاضلاب سنتتیک با حل کردن 1 گرم پودر آترازین در 1000 میلی لیتر آب مقطر تهیه شد. مراحل مختلف آزمایش شامل خودهی و غنی سازی باکتری های تجزیه کننده آترازین و تعیین غلظت اولیه آترازین (25-100 میلی گرم بر لیتر)، تعیین اثر غلظت هیدروژن پراکسید (H2O2)، تعیین اثر زمان واکنش و فعالیت های میکروبی بود. میزان pH در مراحل آزمایش به صورت ثابت در عدد 7 نگه داشته شد. غلظت باقی مانده آترازین با استفاده از دستگاه  HPLC اندازه گیری شد. خودهی این مطالعه در مدت زمان 72 روز انجام شد. تعداد روزهای مورد نیاز به منظور حذف کامل آترازین کاهش پیدا کرد و از 32 روز در مرحله اول خودهی به 1 روز رسید. نسبت بهینه H2O2/ATZ برابر با 11 اندازه گیری شد که غلظت آترازین به میزان 25 میل گرم بر لیتر  با غلظت هیدروژن پراکسید به میزان 5/7 میلی مولار در زمان واکنش (HRT) 24 ساعت به طور کامل حذف شد. در غلظت های آترازین 25 و 100 میلی گرم بر لیتر به ترتیب در زمان های 15 و 54 ساعت حذف کامل به دست آمد. با افزایش غلظت آترازین از 25 میلی گرم بر لیتر به 50 میلی گرم بر لیتر فعالیت آنزیم دهیدروژناز از 8/8  به TF/g biomass.d 7/9 افزایش یافت. بر اساس نتایج به دست آمده، تجزیه آترازین با استفاده از آنزیم پراکسیداز در حضور پراکسید هیدوژن یک روش زیستی آنزیمی بسیار کارآمد و جدید برای تجزیه و حذف کامل این آلاینده از آب آلوده و فاضلاب می باشد.