اثر تمرین هوازی با و بدون محدودیت جریان خون بر طول گام و تعادل زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس

مالتیپل اسکلروزیس، یک بیماری خودایمنی است که باعث آسیب میلین سیستم  عصبی مرکزی می شود. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی اثر تمرین هوازی با و بدون محدودیت جریان خون بر طول گام و تعادل زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس بود. 24 بیمار داوطلب با درجه ی ناتوانی بین 4-1 (قد: cm 27/7 ± 5/159، وزن: kg 58/8 ± 54/61، سن: 23/8 ± 08/37 سال)، بطور تصادفی به دو گروه تمرین هوازی بدون محدودیت جریان خون (12=n) و گروه تمرین هوازی با محدودیت جریان خون (BFR، 12=n) تقسیم شدند. هر دو گروه به مدت 6 هفته و 3 جلسه در هفته به رکاب زدن بر روی دوچرخه ی آبی (3 نوبت 6 دقیقه ای با 1 دقیقه استراحت بین نوبت ها و HRmax 65% -60) پرداختند. جهت ایجاد محدودیت جریان خون از کاف بر روی قسمت فوقانی پا با فشار10 ± 96 میلی متر جیوه استفاده شد. برای اندازه گیری طول گام و تعادل، به ترتیب از دوربین و مقیاس تعادل برگ استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بنفرونی در سطح معناداری 05/0> P استفاده شد. نتایج نشان داد هر دو نوع تمرین باعث افزایش معنادار طول گام پای چپ (05/0>p) و تعادل (05/0>p) بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس شدند اما موجب کاهش معنی دار طول گام پای راست (05/0>p) شدند. به نظر می رسد هر دو نوع تمرین هوازی با و بدون محدودیت جریان خون موجب بهبود تعادل در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس می شوند اما در رابطه با اثر آنها بر طول گام نیاز به بررسی بیشتر می باشد.