بایستگی دانش بلاغت در تفسیر اعجاز کتاب ختمی.

خداوند یکی از معجزه های پیغمبر خاتم(ص) را کتاب ختمی قرآن قرار داد. این معجزه، سراسر دوره ختمی از ظهور پیغمبر خدا(ص) تا پایان این جهان و برپایی جهان آخرت را فرامی گیرد. چگونه است که خداوند یکی از معجزه های جاودان پیغمبر خود(ص) را کتاب یا کلام قرار داده و نبی(ص) و وصی(ع) را مامور به ابلاغ، حفظ، تعلیم و تفسیر آن کرده است؟ مناسبت میان سخن وکلام بودن معجزه ختمی و مخاطبان عام آن را باید در ورود عقل انسانی به مرتبه ای متمایز از پیش جست؛ معجزه ای که بتواند همیشه و در همه جا و در همه احوال برای عقل حاضر باشد. سراسر این سخن، کلام و کتاب، از واژه ها تا ترکیب ها و از گستره معانی آن تا سراسر واقع، به علم بی پایان الهی مستند است و شرح و تفسیر واقع آن نیز به علم لدنی و بی مرز و کرانه نبی(ص) و وصی(ع) سپرده شده است. مخاطبان در فهم مقاصد این کتاب، باید همواره شان اعجازی آن را در نظر داشته باشند. این توجه موجب می شود تا مخاطبان شرایط بهره مندی از پیغام های آن را در خود فراهم سازند. در مراجعه به اعجاز ختمی قرآن، دانش بلاغت، به مثابه یک دانش که علوم زبانی، منطقی و معرفت شناختی را در خود جمع کرده است، ضرورت دارد. در این نوشتار، رابطه و مناسبت میان معجزه ختمی قرآن با خاصیت عقلی انسان پایه نیازمندی به دانش بلاغت در فهم بهتر این معجزه قرار داده شده است.