ارزیابی اثر کاربرد کودهای زیستی محرک رشد گیاه بر صفات زراعی و ویژگی های فیزیولوژیکی ژنوتیپ های لوبیا قرمز (Phaseolus vulgaris L.)

به منظور بررسی اثر کاربرد کودهای زیستی فسفر و پتاسیم بر برخی صفات مهم مورفولوژیکی، ویژگی های زراعی و عملکرد لوبیا قرمز این آزمایش در تابستان سال های 94-1393 و به صورت دو ساله در مزرعه تحقیقات کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک اجرا شد. این پژوهش به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای پژوهشی شامل استفاده از کودهای زیستی در چهار سطح عدم استفاده، کاربرد کود زیستی فسفر، کود زیستی پتاسیم و استفاده توام کود زیستی فسفر + کود زیستی پتاسیم و چهار ژنوتیپ لوبیا قرمز به نام های رقم گلی، لاین D81083، رقم درخشان و KS31169 بودند. کاربرد کودهای زیستی در اوایل دوره رشد رویشی و همچنین در مرحله قبل از گلدهی انجام پذیرفت. نتایج نشان داد کاربرد کودهای زیستی توانست به طور معنی داری عملکرد تک بوته، تعداد دانه در بوته، تعداد غلاف در متر مربع، تعداد ساقه فرعی، کلروفیل a، کلروفیل b، نسبت کلروفیل a به کلروفیل b، نسبت وزن پوسته به وزن کل غلاف و نسبت پتاسیم به فسفر دانه را تحت تاثیر قرار دهد. در این بررسی رقم گلی با تولید 71/8 گرم در بوته بیش ترین عملکرد دانه را تولید کرد. همچنین به طور متوسط عملکرد دانه لوبیا از 56/6 گرم در بوته در عدم استفاده از کودهای زیستی به 80/8 گرم در بوته در استفاده توام کودهای زیستی، 5/25% افزایش پیدا کرد. ژنوتیپ های مورد بررسی در تمام صفات مذکور اختلاف معنی داری را نشان دادند ولی اثر برهم کنش کاربرد کودهای زیستی و ژنوتیپ فقط در صفات تعداد دانه در بوته، تعداد غلاف در مترمربع معنی دار شد. بدین ترتیب با کاربرد کودهای زیستی می توان علاوه بر افزایش کمی و جذب عناصر ضروری از طریق تحریک رشد سبب بهبود ویژگی های کیفی لوبیا قرمز شد.