فراوانی و عوامل خطر رتینوپاتی نارسی در نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان همدان

 رتینوپاتی نارسی (ROP: Retinopathy of Prematurity) یک اختلال تکاملی در عروق شبکیه چشم نوزادان نارس است. امروزه با پیشرفت امکانات پزشکی و افزایش بقای نوزادان نارس، میزان شیوع رتینوپاتی افزایش یافته است. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی رتینوپاتی نارسی و عوامل خطر وابسته در نوزادان بستری و معاینه شده در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان فاطمیه همدان انجام شد.  در مطالعه توصیفی- مقطعی حاضر تمام نوزادان (به روش سرشماری) با سن حاملگی کمتر از 34 هفته که به مدت چهار هفته و یا بیشتر در NICU (Neonatal Intensive Care Unit) بستری بودند، از نظر بروز رتینوپاتی و ریسک فاکتورهای موثر در ایجاد آن مورد بررسی قرار گرفتند.  از میان 80 نوزادی که در مطالعه حاضر مورد بررسی قرار گرفتند، 24 نوزاد (30 درصد) مبتلا به رتینوپاتی نارسی بودند که از این تعداد، 16 نوزاد در مرحله یک و هشت نوزاد در مرحله دو قرار داشتند. میانگین سن بارداری نوزادان 16/2±71/29 هفته بود و بیش از 75 درصد رتینوپاتی در نوزادان زیر 29 هفته مشاهده شد. اگرچه با محاسبه ارتباط متغیرهای مستقل با رتینوپاتی به صورت جداگانه بین رتینوپاتی نارسی با سن بارداری، وزن هنگام تولد، نمره آپگار دقیقه اول و پنجم، نیاز به احیا، استفاده از داروهای اینوتروپ و مدت دریافت اکسیژن ارتباط آماری معناداری مشاهده شد؛ اما در محاسبه رگرسیون لجستیک تنها بین وزن هنگام تولد با رتینوپاتی ارتباط آماری معناداری وجود داشت.  بروز رتینوپاتی در نوزادان نارس متولدشده در محدوده متوسط آمارهای داخلی و خارجی است. از بین متغیرهای مستقل اثرگذار بر رتینوپاتی، وزن کم هنگام تولد تنها متغیر معنادار موثر بر بروز رتینوپاتی می باشد.