اثر کیتوزان بر کارآیی غیرفعال سازی فتودینامیکی ضدمیکروبی علیه سلول های پلانکتون و بیوفیلم Pseudomonas Aeruginosa

غیرفعال سازی فتودینامیکی ضدمیکروبی (antimicrobial PhotoDynamic Inactivation) aPDI روشی امید بخش برای از بین بردن باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک از طریق تولید گونه های فعال اکسیژن با ترکیب نور و حساسگر نوری است. تاکنون راه های گوناگونی جهت افزایش نفوذپذیری غشای باکتری های گرم منفی و درنتیجه افزایش اثربخشیaPDI  بر آن ها توسعه یافته است. کیتوزان، پلی ساکارید خطی پلی کاتیونی دارای قابلیت ایجاد از هم گسیختگی در ساختار غشای خارجی باکتری های گرم منفی است و می تواند به عنوان افزایش دهنده پتانسیل حساسگر نوری مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین هدف ما در این مطالعه بررسی توانایی کیتوزان در بهبود و افزایش کارآیی aPDI به واسطه متیلن بلو بر روی سلول های پلانکتونی و بیوفیلم باکتری Pseudomonas Aeruginosa بود. در محیط آزمایشگاهی، اثر فتوتوکسیک متیلن بلو به تنهایی (µM 50، دوز نوری J/cm2  47) و به همراه کیتوزان (µg/ml 30) بر روی 5 جدایه بیمارستانی P. aeruginosa مطالعه شد. همچنین اثر فتوتوکسیک متیلن بلو (µM 200) و کیتوزان (µg/ml 1000) با دوز نوری  J/cm2 47 بر روی بیوفیلم این جدایه ها مورد بررسی قرار گرفت. میزان کشندگی aPDI به واسطه متیلن بلو کمتراز یک لگاریتم در تعداد باکتری ها در فرم پلانکتونی و بیوفیلم بود در حالیکه aPDI به واسطه متیلن بلو و کیتوزان منجر به کاهش 5/2 و 15/5 لگاریتم در تعداد باکتری ها به ترتیب در فرم پلانکتونی و بیوفیلم شد. یافته های این مطالعه نشان داد که کیتوزان سبب افزایش کارآیی aPDI به واسطه متیلن بلو علیه باکتری P. aeruginosa در هر دو حالت پلانکتونی و بیوفیلم شد.