اثر پرایمینگ بذر و محلول پاشی اکسین و سیتوکینین بر رشد و عملکرد دانه گندم(Triticum aestivum L.) در شرایط اقلیمی اهواز

به منظور ارزیابی اثر پرایمینگ بذر و محلول پاشی اکسین و سیتوکینین بر عملکرد دانه گندم رقم چمران، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز طی سال های زراعی 95-1394 و 96-1395 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل پرایمینگ بذر (در دو سطح؛ هیدروپرایمینگ و بدون پرایمینگ) و محلول پاشی تنظیم کنندهای رشد اکسین و سیتوکینین (در نه سطح در یک و دو هفته پس از گلدهی) بودند. نتایج نشان داد که هیدروپرایمینگ بذر باعث افزایش معنی دار عملکرد دانه تا هشت درصد نسبت به شاهد بدون پرایمینگ شد (به ترتیب 7030 و 6507 کیلوگرم در هکتار). محلول پاشی اکسین و سیتوکینین بر فتوسنتز و پروتئین های محلول برگ پرچم اثر مثبت داشت. بعلاوه تعداد سلول های آندوسپرم دانه در این تیمارها افزایش داشتتد. بیشترین تاثیر در افزایش قدرت منبع در محلول پاشی سیتوکینین در هر دو زمان محلول پاشی مشاهده شد. سرعت پر شدن دانه نیز در محلول پاشی سیتوکینین - سیتوکینین بیشتر بود (79/1 میلی گرم در روز) بود. عملکرد دانه در تیمار محلول پاشی سیتوکینین در هر دو مرحله (7891 کیلوگرم در هکتار) در مقایسه با عدم محلول پاشی، 7/24 درصد بیشتر بود. نتایج این آزمایش نشان داد که پرایمینگ بذر باعث افزایش تعداد سنبله در واحد سطح شد. محلول پاشی اکسین و سیتوکینین نیز با افزایش قدرت منبع و مخزن فیزیولوژیکی، می توانند باعث افزایش عملکرد دانه گندم شوند.