امکان سنجی جرم انگاری معاصی (مخل نظم، امنیت و اخلاق عمومی) از دیدگاه نخبگان حوزوی و حقوقی

مقنن در ماده 638 قانون مجازات اسلامی بدون تعیین مصداق یا معیاری مشخص، اقدام به جرم انگاری تظاهر به اعمال حرام در ملاعام کرده که این موضوع علاوه بر مخالف بودن با قاعده قبح عقاب بلابیان، می تواند طیف گسترده ای از انواع معاصی را در برگیرد. لذا در پژوهش حاضر، به قلمرو جرم انگاری انواع معاصی به ویژه معاصی مخل امنیت و اخلاق عمومی از دیدگاه نخبگان حوزوی و حقوقی پرداخته شده است. پژوهش حاضر، توصیفی از نوع پس رویدادی است که نمونه آماری آن از بین دو گروه نخبگان حوزوی و حقوقی و هر کدام به تعداد 60 نفر با روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل یک پرسشنامه محقق ساخته که پایایی آن با استفاده از روش تعیین ضریب آلفای کرونباخ برابر 72/0 و روایی براساس نظر نخبگان و متخصصان به صورت صوری و محتوایی انجام گرفت. برای تحلیل داده های آماری نیز از آزمون تی تک گروهی استفاده شد. نخبگان حوزوی بر عدم جرم انگاری صرف در معاصی کبیره (185/3- =t، 01/0>p) و صغیره (134/3- =t، 01/0>p) و نخبگان حقوقی نیز بر عدم جرم انگاری صرف در معاصی کبیره (565/3- =t، 01/>p) و صغیره (909/3- =t، 01/0>p) تاکید دارند. نتایج نشان داد که برعکس جرم انگاری صرف در معاصی کبیره و صغیره، نخبگان حوزوی و حقوقی بر جرم انگاری معاصی کبیره مخل نظم، امنیت و اخلاق عمومی با عنوان ارتکاب جرم تظاهر به عمل حرام در ملاعام تاکید دارند.