القای تنش اکسیداتیو در همزیستی نخود(Pisum sativum L.)- ریزوبیوم در شرایط تنش شوری

بعد از قرار دادن همزیستی نخود(Pisum sativum L.)-ریزوبیوم در معرض دو سطح شوری (شامل 100 و 150 میلی مول) در محیط پرلیت، گیاهانی که تحت این تنش شوری بودند برای موراد زیر تجزیه وتحلیل شدند: گره بندی، وزن خشک گیاه، فنل کل، پراکسید هیدروژن (H2O2)، پراکسیداز(PO)، پلی فنل اکسیداز(PPO)، و نشت الکترولیت(EL). در نتایج مشاهده شد که افزایش وزن خشک شاخساره همه موارد همزیستی نخود(Pisum sativum L.)-ریزوبیوم از نظر آماری معنادار بود. همچنین مشخص شد که حضور نمک منجر به افزایش طول ریشه و وزن خشک ریشه شد. مقدار این افزایش در شوری های 100 و 150 میلی مول NaCl به ترتیب 76% و 80% بود.همین روند در مورد تعداد گره ها و وزن خشک آنها مشاهده شد که در واکنش به تنش شوری در همه موارد همزیستی نخود) (Pisum sativum L.-ریزوبیوم افزایش یافتند. در شرایط تنش شوری (150 میلی مول) نیتروژن موجود در شاخساره سه برابر بیشتر از ریشه بود. نیز، رابطه ای میان تشکیل گره ها و رشد گیاه پیدا شد که با مقدار نیتروژن در شاخساره و ریشه همراه بود. به طور کلی، مقدار EL تحت تاثیر مقدار نمک در برگ بود و برای تیمارهای 150 و 100 میلی مول NaCl به ترتیب در محدوده 22% و 37% تغییر میکرد. در مورد H2O2 در برگ، تفاوت های معناداری در مقایسه با تیمار شاهد وجود داشت که 30 روز بعد از تلقیح پایدار شد. پنجاه روز بعد از تلقیح، مقدار H2O2 در برگ تقریبا 6 برابر بیشتر از مقدار آن در ده روز بعد از تلقیح بود. به طور کلی، تنش شوری اثری روی فعالیت PO نداشت. اما، فعالیت PPO با زمان افزایش یافت و از 10 µmol g-1 FM بیشتر شد.