بررسی تاثیر مداخلات مبتنی بر حس بر رفتارانطباقی کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم

 بین بیش پاسخ دهی حسی در کودکان اتیسم و مشکلات توجهی رابطه مثبتی وجود دارد. همچنین کم پاسخ دهی حسی با مشکلاتی در بروز رفتارهای تطابقی، مهارت های ارتباطی و مهارت های اجتماعی همراه است. هدف از مطالعه حاضر بررسی مداخلات مبتنی بر حس بر رفتار انطباقی کودکان اتیسم با عملکرد بالا بود. مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی بود که بر روی 50 کودک با اختلال طیف اتیسم که به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند، انجام گرفت. جهت جمع آوری اطلاعات از ابزار ارزیابی پرسش نامه رفتار تطابقی واینلند استفاده شد. این ارزیابی ها در دو فاصله زمانی (قبل از شروع مداخله و بلافاصله پس از اتمام مداخله) انجام گرفت. گروه کنترل، مداخلات رایج کاردرمانی را دریافت کردند و گروه مداخله علاوه بر مداخلات رایج از پروتکل حسی این مطالعه نیز بهره مند شدند. داده های حاصل از پرسش نامه ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های Paired T Test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس یافته های به دست آمده از آنالیز آماری بین گروهی، بین میانگین نمرات رفتار تطابقی کودکان مبتلا به طیف اتیسم در دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد (قلمرو مهارت های ارتباطی (575/0P=)، مهارت های روزمره زندگی (702/0P=)، اجتماعی شدن (449/0P=) و رفتار ناسازگارانه (605/0P=). مداخله ی مبتنی بر حس بر روی رفتار انطباقی کودکان اتیسم تاثیر نداشته است و با توجه به این که رفتار تطابقی به حس های ثانویه (بویایی، چشایی، شنوایی) مرتبط است، پیشنهاد می شود در مداخلات کوتاه مدت این متغیر هم مد نظر قرار داده شود.