مروری بر ساختار پوست

پوست، به‏ عنوان سنگین‌ترین و گسترده‏ترین ساختار بدن، حدود 20%-12% از وزن بدن را به خود اختصاص داده است (نسبت وزن پوست به وزن بدن در منابع گوناگون، متفاوت است). پوست به دو بخش اصلی اپی‌درم (روپوست) و درم (پوست) تقسیم می‌شود. در زیر درم، هیپودرم یا بافت زیرپوستی از نوع بافت همبند سست وجود دارد. عموما در تمام پستانداران این تقسیم ‌بندی مشابه است اما تفاوت‌هایی نیز بین گونه‌های مختلف یافت می‌شود. پوست، عملکردهای مختلفی از جمله حفاظت، درک حواس، تنظیم دما و... دارد. به صورت کلی، پوست در نواحی پشتی بدن و نواحی جانبی اندام‌ها ضخیم می‌شود و در سطح شکمی بدن و نواحی میانی اندام‌ها به نازک‌ترین حالت خود می‌رسد. پوست یک ناحیه ممکن است صاف و یا پر از چین باشد که به ساختار بافت پیوندی زیر آن برمی‏گردد. اپی‏درم از لایه‏های مختف بازال، خاردار، دانه‏دار، شفاف و کراتینه تشکیل شده است. درم از دو لایه پاپیلاری و رتیکولر تشکیل شده و حاوی تعداد زیادی رگ‌های خونی و لنفی و همچنین گیرنده‏های حسی و عصبی است. مو به عنوان یکی از ضمایم پوستی، دارای ساختاری بلند، نازک و الاستیک است که پوشش داخلی آن توسط اپی‌درم شکل می‌گیرد. پوشش خارجی مو که از جنس بافت همبند است، توسط درم ایجاد می‌شود. پدهای دست و پا نیز از تغییر بافت پوششی و پوست ایجاد شده که هم در اندام‌های قدامی و هم خلفی یافت می‌شوند. ساختارهای مختلف دیگری همچون شاخ و سم نیز از پوست مشتق می‏شوند. لایه‏های حفره شکمی از خارج به داخل به ترتیب شامل پوست، فاسیای سطحی بدنه، عضلات اسکلتی، فاسیای عمقی بدنه و سروز است. غشای سروزی شامل یک لایه مزوتلیومی است که از یک لایه سلول‌های سنگفرشی ساده و همچنین بافت همبند استروما ساخته شده ‌است.