حداقل جریان مورد نیاز زاینده رود برای حفظ تعادل هیدرولوژیکی در محدوده ی شهر اصفهان

بر اثر کاهش جریان در بالادست رودخانه ی زاینده رود طی چند سال اخیر، این رودخانه بصورت متناوب و بدون الگوی زمانی خاصی خشک و آبدار می شود. این پدیده تاثیر بسزایی بر الگوی جریان آب زیرزمینی دارد. تغییر الگوی جریان و افت سطح ایستابی منجر به تحکیم آبخوان، کاهش ضریب ذخیره و فرونشست در سطح شهر اصفهان می گردد. به منظور مدیریت و برقراری تعادل مابین رودخانه و آبخوان نیاز به تشخیص ارتباط آن دو و همچنین تعیین میزان تبادل آب مابین آنهاست که در این تحقیق برای این هدف از خطوط هم پتانسیل و معادله ی لهمن استفاده گردید. طی دو دوره که در یکی رودخانه 5 ماه کاملا خشک و در دوره بعد آب در آن جاری شده است، سطح ایستابی اندازه گیری و خطوط هم پتانسیل برای این دو دوره رسم گردید. میزان آب محاسبه شده که سفره از رودخانه می گیرد حدود 55028 مترمکعب در روز می باشد. جهت صحت سنجی از آمار هیدرومتری قبل و بعد شهر اصفهان استفاده گردید که با کاستن پساب فاضلاب و افزودن آب های برداشتی از رودخانه به عدد حاصل از تفاضل جریان ورودی به شهر و خروجی از آن که معادل 9/1 مترمکعب در روز بوده است، نتیجه حاصله قابل قبول و معقول می-باشد.