اثر دزهای پایین ممانتین بر سطح سرمی میانجی های التهابی در رت های وابسته به متادون

 سوء مصرف اپیوئیدها، یکی از معضلات عمده و چالش برانگیز بهداشتی با طیف وسیعی از عوارض فیزیکی و روانی در سراسر دنیا شناخته می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین تاثیر دزهای پایین ممانتین بر سطح سرمی شاخص های التهابی در رت های وابسته به متادون بود. این مطالعه بر روی 40 رت ویستار نر با وزن350-300 گرم انجام شد. رت ها در چهار گروه ده تایی قرار گرفتند و در شروع و پایان تحقیق وزن شدند و قند خون ناشتای آن ها به وسیله ی گلوکومتر اندازه گیری گردید. در طی 10 روز، گروه اول 5 میلی گرم بر کیلوگرم متادون را به صورت داخل صفاقی دریافت نمود. در گروه های دوم و سوم به ترتیب هر بار 30 دقیقه قبل از تزریق متادون، 1 و 2 میلی گرم بر کیلوگرم ممانتین به صورت زیرجلدی تزریق شد و گروه آخر نیز نرمال سالین دریافت کرد. در پایان، رت ها کشته شدند و سطح سرمی High-sensitivity C-reactive protein (hs-CRP)، Nuclear factor kappa B (NF-кB)، 6-Interleukin (6-IL)، Tumor necrosis factor-α (TNF-</em>α) و پروفایل لیپیدی آنان مورد سنجش قرار گرفت. اختلاف معنی داری بین چهار گروه در میانگین سطوح NF-κβ (040/0 = P) و hs-CPR (020/0 = P) وجود داشت. بررسی سطح پروفایل لیپیدی نیز تفاوت معنی داری را در میانگین سطوح Low-density lipoprotein (LDL) (001/0 > P)، High-density lipoprotein (HDL) (0440/0 = P) و تری گلیسرید (Triglycerides یا TG) (030/0 = P) بین چهار گروه نشان داد. وابستگی به متادون بر سطح سیتوکین های التهابی تاثیر می گذارد و ممانتین در دز پایین توانست سطح آن ها را کاهش دهد. بنابراین، ممانتین می تواند در رویکرد جامع