اثربخشی امیددرمانی بر سرمایه روان شناختی بیماران مبتلابه دیابت نوع دو

امید نقش قابل توجهی در مقابله با بیماری های مزمن مانند دیابت دارد، به نظر می رسد ارتقای سرمایه روان شناختی بیماران مبتلابه دیابت، از استراتژی های ارتقای سلامت در آن ها باشد. مطالعات اندکی عوامل تاثیرگذار بر سرمایه روان شناختی بیماران مبتلابه دیابت را بررسی کرده اند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی امیددرمانی بر سرمایه روان شناختی بیماران مبتلابه دیابت نوع دو انجام شد. پژوهش نیمه تجربی حاضر بر اساس طرح پیش آزمون-پس آزمون با40بیمار مبتلابه دیابت مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهر سیرجان در سال98-1397انجام شد. نمونه هایی که به صورت هدفمند انتخاب شده بودند به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. بیماران گروه مداخله در هشت جلسه یک ساعت و نیم که به صورت هفتگی برگزار می شد مداخله امیددرمانی بر اساس نظریه امید اشنایدر، هرث و راستون و مبتنی بر گزیده ای از اشعار مولانا با محوریت مباحث امید و مثبت نگری دریافت کردند. بر روی داده هایی که با استفاده از پرسشنامه سرمایه روان شناختی لوتانز و همکاران، قبل، بلافاصله و سه ماه بعد از مداخله جمع آوری شده بود در محیط نرم افزار22SPSS و در سطح معناداری05/0تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر انجام شد. نتایج تفاوت معناداری در سرمایه روانشناختی و مولفه های آن بین دو گروه مطالعه نشان داد (P<0/05) ضمن آن که اثر مداخله در بیماران گروه مداخله پایدار بود و بین گروه ها اختلاف معناداری وجود داشت. نتایج نشان داد که امیددرمانی موجب افزایش سرمایه روان شناختی و مولفه های آن (امید، تاب آوری، خوش بینی و خودکارآمدی) در بیماران گروه مداخله شد. لذا درنظر گرفتن مداخلات امیددرمانی در برنامه ریزی های بهبود سرمایه های روان شناختی بیماران مبتلابه دیابت ضروری است.